her an kafasına birinin basma tehlikesini yaşamamış insandır. zira biri su bardağıyla yanınızdan geçerken başınıza düşen su damlasıyla agresif bir şekilde uyanabilir akabinde katil olabilirsiniz.
yatağın bir tarafına toplanan yünleri dağıtmak için yatağı canhıraş bir şekilde sallamamış nesildir. eğer yün dağıtılamazsa bel ve boyun ağrıları daha da artardı. çarşafı ayrı bir derttir, yorganı ayrı bir derttir, toplaması ayrı bir derttir, sermesi ayrı bir derttir, yanlara konulan minderleri ayrı bir derttir. bunca derdin arasında yer yatağının üzerinde uyumanın tadı ise hiç bir şeyde yoktur.
çocukken 15 tatilde hep amcamlara giderdik. kalabalık bir aileydiler, biz de gidince iyice kalabalıklaşırdı ev. tabi gece olunca yer yatakları serilirdi, kuzenlerimle beraber üç dört kişi aynı yatakta yatardık. birbirimizi korkutmak için hikayeler anlatırdık, cinli perili olanlarından. tabi ondan sonra cıvığını çıkarana kadar da devam ederdik konuşmaya. sonra rahmetli babaannem gelir, yatın artık der, biz de uyurduk mışıl mışıl. yer yatağının, sobada kestane patlatmanın, ateşte mısır közlemenin özlenecek tarafı çoktur. hepsi de şimdiki bilgisayar başı gençliğinin anlayamayacağı şeylerdir. köyüne dönme mevzuuna gelince. kaldı mı lan sanki o köylerden?
modernlik ile mutluluğu doğru orantılı olarak gören nesildir. soba üstünde kestane pişirmemiştir, yer yatağında sobanın sıcaklığı ile duvarın soğukluğu arasında arafta kalmamıştır, yere gazete serip aynı odada 10 kişi hem çay çerez yapıp hem de muhabbet etmeye çalışmamıştır. falandır filandır. eksiktir bir şeyler.
genelde köye gittiğimde hep yer yatağında yatardım. köy evimiz eski kanepe doluydu ama illa yaptırırdım yer yatağımı. anneannemde hiç itiraz etmez yapardı, o yatağın tüyleri diken diken eden soğukluğunu hissetmek başka bir duygudur. yaşanılası bir zevktir.
sobalı evde sobasız odada buz gibi yatagın içine girip annenin bacaklarının arasına ayaklarını sokup ısınmak gece boyunca hiç üşümeden kuran sesiyle uyanmak o günleri cok özlemek.
anneannenin köy evindeki yer yatağında yatamayıp, gecenin bir vakti suratına çıkan parmak kadar böceği öldürmenin ya da odada fıtı fıtı dolanan fındık faresinin kafasını kürekle ezmenin verdiği hazzı da yaşayamamış olan nesildir.
