bazen teşekkür etmemekle de kalmayan insandır. sizin yorgun argın evinize dönüyorken, birgün bende yaşlanacağım düşüncesiyle verdiğiniz yeri oda başkasına verir, ısrarla çağırır 3. kişi 'gel yavrucuğum sen otur' diye. işte o zaman bir daha eğer hasta değilse, ayakta durabilecek gücü varsa hiçbir yaşlıya yer vermezsiniz.
ihtiyar olduğu için o yerin hakkı olduğunu düşünen ihtiyar olma ihtimali vardır. siz ona iyilik yapmamışsınızdır; hakkı olanı vermişsinizdir onun düşüncesine göre.
yer verince memnuniyetini belli eden, gülümseyerek Allah razı olsun evladım diyen ihtiyarlar insana kendini ne kadar iyi hissettiriyorsa bunlar da o kadar kötü hissettirir. yer verenin yüzüne bile bakmadan adeta itekleyerek kalktığınız yere geçenleri vardır bir de, ya sabır çektirir.
yer verdiğim zaman teşekkür ederim yavrucuuum diyen yaşlı teyzeleri ve amcaları seviyorum. özellikle ders çıkışlarında sen niye yoruluyorsun kızım gençler yer versin diyenlerini daha da çok seviyorum.
vakt-i zamanında beşiktaş - bostancı otobüslerinde rastladığımız teyzeler ve amcalardır. ne walkmande dönen anathema kasedi ki cızır cızır son ses dinlenir, ne okunan kitaplar ne de uyuma numaraları kendilerine vız gelirdi. Sizi dürterler. evladım uyuma numarası yapma, kalkta yer ver, birde genç olacaksınız diye söylenerek sizi yerinizden kaldırır ve tüm otobüsede rezil ederlerdi. tabi ki böyle bir olayın ardından teşekkür beklemek abes olur zira yaşlı amca\teyze o yeri söke söke almıştı.
