refah partisinin kapatılmasından sonra kurulan fazilet partisi içinde bir grup erbakan karşıtı muhalifin (yenilikçiler) yükselişi nedeniyle parti içinde ayrışan iki kesimdir. yenilikçiler, abdullah gül'ü destekleyen ve kendilerine yenilikçi diyen ve artık milli görüşçü olmadıklarını ifade eden gruptur. kendilerini yenilikçi olarak tanımlayan bu grubun başını çekenler ise abdullah gül, bülent arınç ve recep tayyip erdoğan'dır. ilerleyen zamanlarda fazilet partisinin de kaderi diğer partiler gibi olur. parti, refah partisinin devamı olduğu gösterilerek 2001 yılında kapatılır. daha sonra milli görüşçüler erbakan'ın işaretiyle saadet partisini kurar. bu kez parti içindeki yenilikçiler saadet partisine gitmez ve yollarını ayırır. daha sonra kendilerine yenilikçi diyen bu grup ak parti'yi kurmuş ve hala iktidardadırlar.
bir ülke hem geleneklerini unutmayıp hem de modernliğe adım atabilir. bunun en güzel örneği japonya olmuştur.
her ikisinin de diğerini unutup sadece birini savunan temsilcileri yanlış yapmaktadır.
Kademe kademe ilerlemek her zaman en doğru olanıdır.
Konfor alanı dediğimiz şey, kısır döngüde eriyen paradır. Standart ciro, o iş yerinin miadının düdüğüdür. Hedefi yakalamak demek, yeni hedefin senaryosunu yazmaya oturmak demektir.
Gel gör ki; seninle birlikte bu riske girmeyen bir ekibin varsa, sen sadece yorgun bir çobansın. Hevesini kıran her ses yükselmesinde, kavga çıkartmak için kendine kırbacı vurabilmeli lider.
Evet, iş yerindeki antika beyinlerle savaşım devam ediyor. ben bu tasarruflu beyinle ne kadar hayal kurabilirim? Adamın tek mutluluğu; mesaisini bitirip evinde dizi izlemek. Vizyonsuz bedenlere misyon yüklemeye çalışırken ne kadar da hırçınlaşabiliyorum. Beşer deki Aptallıl ve tembellik, bünyeme kabul ettiremeyeceğim bir üretim deformasyonu. Belki de ben abartıyorumdur başarıyı... Ülkenin yokuş aşağı gidişatı, dünyanın gidişatı ile zıtlaşarak bir şeyler koymak ortaya, tanrıya kafa tutmak gibi...
