gözlerimi sildim önce,sonra kitaplarımın ve umutlarımın tozunu...Ve bir derin ana uykusundan uyanır gibi sarsılarak uyandım;saatler koşmuş,yerinde değil hiçbir şey...Vurgun çekilmiş köşesine;istanbul'uma rica ettim yüküme katlanması için...Zaman daha 'can' yağmurlara gebe iken,hayata asılma vaktidir.Yenilmezinden.
önce ölmek sonra sanki ana rahminden çıkmış gibi doğmak gerekir ki. yeni yaşamda saf ve kirletilmemiş yürekle yola çıkılmalı ve herşeyi sil baştan yaşanmalıdır.
Yeniden doğmak için evet,yeniden yaşamak için belki...Hiçbir şey ilk günkü gibi olmaz;göbek bağına asılı kalıp sırf biraz daha fazla şans için insanoğlu,ölür...
