öncelikle şunu söylemeliyim ki ben hayatım boyunca duygularımdan emin olamadım, ne nedir tam kestiremiyorum.
ama bazı insanlar çıkıp hayatının merkezine oturuyor.
ve oturduğu gibi kalkıp gidiyorlar, çekim kuvvetinden kurtulmuş cisim gibi uzay boşluğunda savrulmaya başlıyoruz.
bu tamamen hormonal, farkındayım ama insana hiç biyolojik gibi gelmiyor.
hani durumu dramatize etmek istemiyorum(daha ne kadar dramatize edebilirsem artık) ama o uyum, o ahenk, o tanıdıklığın başka bir insanda bulunup bulunamayacağını çok merak ediyorum.
zira tahmin ettiğiniz gibi bir aceminin eline silah verdim ve "eheheheh" derken beni vurdu.
şimdi, durumu az çok anlatabildiğimi düşünüyorum.
son birkaç yıldır "onu buldum" diye düşünürken onun beni bulmadığı gerçeğini fark edip daha fazla uzatmadan çekip gittim.
hani bu soruyu sevmek ne demek pek bilmeyen birinin sorması garip ama soruyorum.
yeniden sevilebilir mi?
Herkesin yeri farklı, yeniden sevebilmek için yeni yerler açmak gerekir.
Eski yere yeni insanlar sığmaz.
Eğer o yeri başka insanlarla doldurmaya çalışırsanız bu yeniden sevmek olmaz, yerine koymak olur. Eski yere yeni insanlar sığmaz ya fazla gelir ya da eksik. insan herkesi aynı aşkla sevmez, herkese aynı anlamı yüklemmez bazen.
Yeni insanlar bulup,
Yeni yerler açıp,
Yeni anlamlar yukleyip,
Yeni yaralar edinmek gerekir belki.
Yerine sevilmez yeniden sevilir.
En azından denenir.
