yıkmak gerekir duvarları,seni sana uzak yapan tuğlaları sökmek gerekir yerinden bir bir...
beyninde çakılı bi çiviymişcesine duran anlar,hafızandan zamansız ama gerçekten zamansız geçen anıları sökmek gerekir.yeniden açsın diye çiçekler,baharın bi kokusu vardır sarhoş eder ruhunu,içilen sigaraların söndürüldüğü tablaları yıkamak gerekir,gerekiyorsa göz yaşının tuzlu tadıyla.
yıkmak gerekir mutsuz tüm aşkları,tüm aşıkları öldürmek gerekir. koca bi şehrin ağır yalnızlığına kapılar çizmek,o kapıları kapatmadan ama,bir şarkı yazmak gerekir şiiri geçmişten gelmeyen.sözleri olmasa da olur,yerine oturur nasıl olsa tüm taşlar.
yaradılanı sevmek gerekir yaradandan ötürü.ve acıya şifa bulmak yıkılan duvarların tozunda dumanında.zor olsa gerek onca şeyi bi çırpıda yok etmek. hele de eskilerini atmaya kıyamayan biri için. eski kıyafetleri yakmak gerekir anıların kokusu silinsin diye.eğer anılarsa yakan canını,yok eden, savuran.yeni olan herşey eskitir bir diğerini.eskiyse adı artık, evet yıkmak gerekir.
kurmak için yeniden,başlamak için.ne istediğini bilmeyen için.akışına bırakmak için.çünkü yıkmadan akışına kalmaz hiç bişey.geçmişin akışı yalnış yoldan ilerler.iki ucu keskin bıçaksa seni yalnız yapan o şehir,duvarlarını yıkıp yeniden kurmak gerekir.
zor olsa gerek ama yeniden kurmak için yıkmak gerekir...
