öss hengamesinden sonra, bir şekilde üniversiteye yerleşen öğrencilerin, bir anda, büyük bir şevkle, gitar öğrenmek istemesi durumudur..
(bkz: kampüste karizma olmak)
benim de icinde birzamanlar bulundugum grup.kiz davasi dogrudur ama bunun yaninda ayrica lise den kurtulup üniversiteye baslayinca insan biraz daha büyüdüm entel oldum dantel oldum olgunlastim havalarina girer,biraz da sirtta gezdirilen o gitarin havasi vardir.ilk baslarda illaki haluk levent ankara calinir.daha enteklektüel ortamlarda yasar kurt korkuyorum anne favoridir.
genelde üniversitede ortam yapmaya çalışmak, kız bulmayı istemektir. bu düşüncedeki arkadaşlar önce ucuz bir gitar alırlar.hevesle derslere başlarlar, sizi akdeniz akşamları şarkısını duyunca, arkanıza bakmadan kaçacak duruma getirirler. bir iki aydan sonra beklentiler gerçekleşmeyince, dersler bırakılır, gitar artık evde dekoratif bir eşya olarak yerini almıştır.
gerçekten heves edip de çalmak isteyenlerinde abazan durumuna düşmelerine sebep olur. çünkü öyle bir önyargı oluşmuştur ki artık gençlerin gözünde bunu silip atmak hiç de kolay olmayacaktır. bunun farkında olan bazı yeni üniversitelilerin "hacı madem gitar çalamıyoruz adımız kötüye çıkacak biz de o zaman ney üflemeyi öğreniriz." deyip de ney kurslarına başlaması ve ses cıkmamasından dolayı sinirlerinin bozulup sağa sola saldırmalarına neden olan hadisedir. yazıktır gençlere, günahtır efendim. *
az görmedim sahillerimizde, park ve bahçelerimizde, kafelerimizde bu tiplerden. yanlarında iki kız, ellerinde gitar, internetten indirilmiş yalan yanlış akorlara sahip şarkılar, yanlış olduğunu anlamadan çalıp karizma yaparlar. yaparlar mı? evet yaparlar. çünkü yanlarındakiler de zaten müzikten anlamazlar. maksat "çocuk bize özel gitar çaldı" olsundur. zaten uzun zamandır gitar çalan kişiyi gitarı tutuşundan bile anlarım. yeni başlayanlar daha bir yeni gelin edası ile, resmen yere düşmesin diye tutmaktadırlar. halbusi tecrübe sahibi gitaristler için gitar göbek bağı gibidir.*
önce usulca yaklaşırım "oturabilir miyim?" derim. sonra iki üç şarkı sabrederim. sonra dayanamam atlarım. "bak yanlış çalıyorsun fa değil re minör olacak orda!" gibilerinden karizma dağıtıcı ilgiyi üzerimde toplayan bir cümle sarf ederim. eğer eleman bozulur hiç ilgilenmezse, devam ederim çemkirmeye. ha yok dikkat ediyorsa, ilgileniyorsa, o zaman gerçekten gitar çalma niyetinde bir arkadaştır. işte o zaman iyi niyetine karşılık diğer şarkılarda alkışlar, övgüler yağdırırım. maksat belki bize de iş çıkar.*. maksat, yanında çakı, belinde silah ile dolaşan tiplerden olacağına gitarı ve gitarın büyüsünü -sadece karşı cins üzerinde değil, kendin dahil herkeste- anlasın. çünkü herhangi bir enstrumanı sadece kendi kişisel beğenisi için çalanlara saygım sonsuz.
üniversitedeyken gitar ğrenmek için imkanların daha iyi olduğunu düşünen, üniv.den sonra hayata atılmakla birlikte bu naneyi öğrenmek için imakanının olamayacağını düşünen ve gitar'a sadece enstrüman olarak bakan - kadınlar gitara hasya oluyorlarsa bu onun suçu mu ?- müzik aşkıyla dolu, masum bir öğrencinin masumane bir isteği de olabilir.
