kanser olan babamla yeni yıla girmeye hazırlanırken, yeni yıla 19 gün kala kendisini kaybetmek ve yeni yıla ilk kez babasız girmenin acısını hissetmekten daha kötü değildir.
çünkü yeni yılda kokmayan yiyeceklerle bir sofra kurulup (o yemese bile çünkü yiyemez) maksimum düzeyde babayla ilgilenilerek ona olan evlatlık görevleri yerine getirilebilir, moral verilebilir çünkü... allah şifa ve güç versin...
beterin beteri vardır, ben babamla bile giremiyorum, yıllar önce hayatını kaybetti çünkü. bi saniye daha görmek için herşeyimi verebilirim mesela ama yok öyle bi şans.
herkesin kendine göre büyük bir derdi, sıkıntısı vardır illa ki. bunları sözlüğe taşımak ise, sözlüğü kadın programlarına çevirmek; ajistasyon yapmaktır. erkek adam ağlamaz, ajitasyona da gerek duymaz.
hele hele, böyle bir konuda oy kaygısı güdüp "eksi oy" derdine düşmek bambaşka birşeydir.
aslında büyük şanstır. kanser ne demek sen biliyon mu şerefsiz diye saldırmadan önce dinleyiniz...
ya da dur, ne diyecektim? içkili halde sokaklarda fink atıp saçmasapan kutlamalara girmekten; arkadaşlarla oraya değil buraya gideceğiz diye kavga etmekten çok daha ötedir. kanser de olsa, babayla birlikte girebilmektir yeni yıla. babanın yanında olmaktır. anlatılacak birşeyi yoktur, babanın yanında olmaktır... babasıyla birlikte olamayan insan tüm yeni yılları babaya değişebilir; yılbaşında babayla olmak koymaz, belki kanser olması koyar adama.
iki ay kadar önce akciğer kanseri olduğu öğrenilen babayla beraber yeni yıla girmektir. sözlükteki; "yeni yıla şöyle girmek, yeni yıla böyle girmek" türevinden ifadeler karşısında, herşeyiyle gerçek ve hiç tercih edilmeyesi bir alternatif yılbaşına giriş şeklidir ama görüldüğü gbi bazen mecburidir. şimdi yeni yıla şöyle girmek böyle girmek gibisinden başlıklara tam gaz edilesidir zira bu başlıktaki yılbaşına giriş şekli kişileri bunalıma sokabilecek türdendir.
Edit: bunu da kötüleyen çıktı ya ne diyim. herkesi bir anne baba yetiştirir ama belli ki bazılarını sadece çıkarıp salmışlar ortalığa!
