hayatım boyunca hakkında bir şeyler yazmakta zorlanacağım sevgili hali.
hep en son uyanan, uyanıp uyanıp uyumaya çalışan, yetmedi yataklardan sürüklenen (evet, bacağımdan yakalanıp yataktan aşağı sürüklendiğimi biliyorum) gözleri şiş kişisi ben olmuşumdur. zoraki bir sebepten uyandığım sabahlarda ise, kendi yatağını, hangi gezegende olduğunu, neden işe gitmesi gerektiğini bile hatırlamakta zorlanan biri olarak, yeni uyanmış sevgili ay cici ne şirin ne güzel hede hödö yapamıyorum. yine mi sabah oldu ya diye uyanıp banyoya giderken duvarlara toslayıp götünü başını morartan ben, nası romantik olayım ya. ağzıma sıçayım. ne biçim sevgiliyim lan ben.
