öyle seversin ki bir sevgiliyi ondan sonra yaşanan her ilişki ona duyulan sevgiyi çoğaltır
yeni sevgililer edinirsin,seversin ya da öyle sanırsın
ama bittiğinde ayrılınan yeni sevgili için değil eski sevgili için ağlarsın
her yeni ilişki sonunda onu özler kalbinle ona yönelirsin
kalbi bu hüsrandan uzak tutmak için yeni sevgililerle sevgi inşa etmek gerek,tüm benlikle sarılarak.
derin bir darbe alırsınız ve yaralanırsınız göğsünüzün derinlerinde bir yerden ve bu yaradan oluk oluk kan akmaya başlar uzunca bir süre böyle devam eder, içinizde hep yaması kalır. yara kurumaya başlar ve bir zaman sonra kanı durdurursunuz fakat gün olur yara kaşınır kaşırsınız ve eskisi kadar kuvvetli olmasada bir kaç damla kan gelir yaradan ve aylar geçtikçe bu yara size acı değil bazen hüzün bazen küçük bir tebessüm verir ve kabuğunu kendiniz soymaya başlarsıız bu hem zevklidir hem de acı verir insana.istersiniz ki bu yara hep orda olsun ve ben her canım sıkıldığın da soyayım kanatayım ama hayır dostum hayır...
o yara orda kalmayacak sen çiğ süt emmiş bir canlının devamısın... biliyorum bunu söylemek sana ölüm geliyor söylememi istemiyorsun ama onu unutacaksın istesen de isemesen de unutacaksın sadece belirsiz bir iz kalacak orada ve baktığında hatırlamayacaksın bile yaranın hangi darbeyle oluştuğunu, çünkü hayat zaman döngüsünün içinde, seni çok farklı yaralarla tanıştıracak ve her açılan yara senin yeni acın olacak.
tıpkı şimdiden kabuk bağlayan yaran gibi.
ugrunda öleceğiniz, hani deliler gibi sevdiğiniz 'eskiden' sonra 'yenisi' olamaz ki..
Her gelen 'yeni' zaten o 'eskidir'. *
Siz o 'yenide', 'eskiyi' bulduğunuz için sevgili olursunuz..
