herşeyi altüst olmuş kişinin, son bir gayretle kendisine yeni imkanlar sunacak bir hareket yapmaya çalışırken, hayatsal acemilikle abanıp, sayfayı dolayısıyla yaşanmamış geleceğini yırtmasıdır. bu durumda yapılacak en akıllı şey hayattan istifa etmek olabilir. zira kovulmanız an meselesidir...
hayatta açmaya çalıştığımız sayfalar genellikle kendi bencilliğimizin keskinliğinden ötürü kesilir veyahut yırtılır. var olma amaçlı tutunduğunuz insanları egomuzun doyumsuzluğuna kaptırırız parça pinçik olur şerit misali. sanarız ki yakınlarımız bizi sevdikleri için bize tahammül etmek zorundadırlar, sanarız ki yaptıklarımız kimseyi incitmez... yanılgının başlama noktası, terkedilişle başlar, eğer varsa aklımız dur demeyi biliriz gidişata, eğer bencillik onu da köreltmişse evet yapılabilecek birşey kalmamıştır. istemeyerek yırttığım sayfaları bantlamam gerektiğini hatırlamamı sağlayan başlıktır.
