saklambaç, kolasına ve gazozuna mahalle maçları, mahalle bakkalına gelen yeni fırıldaklar, oyuncaklar. top benim oynatmıyorum piçi, ve daha niceleri. bizim çocukluğumuzda, bilgisayar daha yokken akşam ezanı okunmadan eve girmek gerekirdi, çünkü o zaman cinler ortaya çıkar gece yatağımıza işetirdi. biz böyle gördük anneannemizden, babaannemizden. tesadüfen tanık olduğum, tanık olduktan sonra eski sokağımdan geçerken bir kaç damla gözyaşı döktüğüm olaydır bana içli içli yazdıran.
bundan seneler seneler önce, bir şey almaya yollayan teyzeden bir iki kuruş çalar iken top benim oynatmıyorum piçini dövme planları yaparken, bilgisayar olayları daha yeni duyulmaya başlamıştı. o an, mahallede bir kaç lira toplayıp top almak bile ütopya iken, atari denilen aletin günde en fazla 1 saatten fazla oynatılması yasakken ve bilgisayar denilen teknoloji harikasını her pazar sabahı alınan gazetelerin resimlerinden görüyorduk. sonrasında, hakkında hiçbir şey bilmeden ' marionun canı sınırsızmış çokmuş ' muhabbetleri ile yine o plastik topla duvarlara vuruyorduk. yıllar sonra, o arkadaşlarla buluştuğumuzda birbirimize anlattığımız şeyleri düşündüm bugün, aylardır uğramadığım bir internet cafede eski dostum ile kafa çekerken. mekan ağzına kadar dolu, çocuk bağrışları, ' bizim servera kim girdi amuğağoyim ' çığlıkları ile dostum ile gözgöze geldik. biz böyle değildik, ateri bile en son bizim evimize girmişti diye giriştik muhabbete.
şimdi bakıyorum da, gerek yeğenlerime gerek ise arkadaşlarımın kardeşlerine; hepsi bir araya geldiklerinde konuştukları şey bilgisayar oyunları, yeni çıkan telefonlar vesaire. teknoloji nesli, ne olsun amına koyim. beş yaşındaki yeğenim bile iphone'u benden daha iyi kullanıyor ızdırabını siktiğimin çağında. bizim gördüğümüz en fazla teknoloji motorola cep telefonlarıydı. bir şarjı vardı kalem kadar. futbolcu kartları vardı, action man vardı. dantelli önlük yakası bile vardı olum. çocukluk bizim zamanımızda yaşandı ve bitti. 80'lerin ve 90'ların gözlerinden öpeyim.
misketler, tasolar ve köktüm köküldün kavgaları. hayat o zaman vardı, şimdi ise yok. evlenecekler, evlenmişler, çocuk sahibi ve kardeş sahibi olanlar. teknolojinin nimetlerinden uzak tutalım çocuklarımızı.
ayrıca power rangersların ta amına koyayım. ne umutlarla almıştım gazete bayiisinden o saati. ne güzel dönüşecektim power rangers'a, dönüşemedim. o yüzden şimdi böyleyim işte. bi acayip, bi manyak. biraz deli.
bizim zamanımızda counter vardı hey gidi hey...
knight vardı bide o zamanlar öhö öhö sırtıma vur torunum o zamanları düşününce heyecanlandım gençlik işte. şimdi titreyen ellerle mouse tutacaksındaaa... ha ezbere bilmesem klavyeyi yazıda yazamam.
ee tabi o zaman ananeni tavlamak için az mail atmazdım. bide facebook vardı ki sorma ilk okul arkadaşlarımızı anca öyle bulurduk şimdi öylemi?
sözlük hesabımıda sana devredicem iyisin hadi.*
+hatırlıyormusun hanım seni faceden dürtmüştüm.
-hatırlıyorum bey bende geri dürtmüştüm.
+sonra arkadaş olarak eklemiştim.
-evet bey sonrada bütün resimlerimi beğenmiştin.
+evlenme teklifinide formspring den etmiştim.
-sonrada twitter da evlenmiştik.
+hüzünlendim yine hanım. bi Caramel Macchiato koyda içek.
