kötü örnek emsal teşkil etmez diye bir laf var. 2007'lere kadar erdoğan bu değeri hak etmiştir doğrudur. ondan sonra olanlar kesinlikle değer bilmemek değildir. bir şekilde yolu avrupa'dan geçmiş, dil bilen, gelişmiş ülke fırsatlarından haberdar bi insana afrika'dan, ırak'tan daha iyi durumdayız, ekmeği karneyle almıyoruz diye yutturamazsınız. mesele yol yapmak, metro döşemek değil. insanları ruh hastası yaptı tayyip. kendi kitlesi de, muhalefeti de kalıptan kalıba soktu. insanların kimyasını bozdu. çıkar için insanlar dün savunduğunu bugün kötülemek durumunda kaldılar. yer yer milliyetçi yer yer terörist olundu. bazı bazı müslümanlık üzerinden gidildi, bazen günah işleme özgürlüğü falan diye saçmalıklar çıktı ortaya. bile bile hırsızlığı savundurttu kendi insanlarına. insanlar birbirine bu kadar uzak ve düşman olduktan sonra her yere metrobüs olsa ne olmasa ne. milyonlarca insan polis şiddetiyle kontrol altına alınıp susturulup öldürülüyorlar. medya hiçbir şekilde haksızlık hukuksuzluklara karşı tam manasıyla aydınlatıcı olamıyor baskıdan ötürü. bu şartlarda erdoğan muhalifliği haksızlık değil bilakis hak aramadır.
ama malesef ki bazı kafalar hala 1990lar'ın ötesine geçemedi türkiye'de. itilmişlik kakılmışlık bünyelere işledi. iktidar sen oldun, her kademe senin. karşında kimse yok. (2007-20013)
özgürleştir, yönet, imkanları arttır, birleştirici ol di mi. ne demiş, insanı yücelt ki devlet yüceltsin.
ama yooook,
bunlar kominist
bunlar anarşist
bunlar dinsiz
bacılarıma saldırdılar.
asker bile karşında hizaya durmuş lan senin, daha ne kadar güç istiyorsun azınlığın, muhalifin özgürlüğüne saygı duymaya.
nedir yani hayret.
buna bir de değer bilmemek deniyor ya, dünyalar ne kadar ayrı işte.
