bir sorun değildir fakat nostaljik bir eksikliktir. mektupta insan çok güzel ifade ediyor kendini be. eski eşimle evlenmeden önce, evlenmeyi bırak nişanlamadan önce ne mektuplaşırdık. mahallenin piçleriyle yollardık. şimdi ayrıyız ama mektuplar hala durur. böyle bir tarafı yanık falan swh. yahut gül yapraklı. o zamanın klişesi. ama güzeldi be. her şeye rağmen güzeldi. açık ve net.
uzak şehirlerdeki yakınlarıma, sevdiklerime hâlâ sık sık mektup gönderen biri olarak; mektup hep var, sadece insanlar gözlerini teknolojiyle boyadıklarından ötürü mektubun değerini örseliyorlar.
mektubun geçerliliğini zamanla kaybettiren de insanın yine kendisidir, mektup almak, göndermek, almayı beklemek bunların heyecanı ve mutluluğunu hiçbir sosyal mecra karşılayamaz.
Ne mektubu allah aşkına? Bir tutturulmuş gidiyor nostalji. Bilgisayar kullanır 6 katlı apartmanda oturur doğalgazla ısınır sonra nostalji mektup, oldu. ilk insanlar mağarada yaşamış git nostalji olsun mağarada yaşa birkaç gün.
bence bir eksikliktir. çünkü o mektup iz taşır, siz istemeseniz bile imzanız düşer kağıda, kokunuz bile sinebilir. emek akar, yazınız akar en önemlisi düşünceniz direkt dökülür. verici, uydu, internet vs dolaşmaz. direkt kağıda döker ve iletirsiniz. imrenirim mektuplaşmış insanlara. keşke bir mektup arkadaşım olsaydı.
