yaş itibariyle fosil sayılmam. 90'ların çocuklarındanız biz de. neticede sokakta top peşinde koşturmuşluğumuz, düşüp dizlerimizi yaralamışlığımız bu yüzden de annemizin terliğinin tadına bakmışlığımız vardır.
bizim zamanımızda pamuk şekerler, bozacı amcalar, leblebi tozları vardır. çikolatayı daha sonra, okul sıralarında yeni yeni görmeye başlamışızdır. nutella denilen olgu yoktur, sagra'nın çeşmeleri vardır o dönemlerde falan.
ama gel gelelim ben bunlardan bahsetmeyeceğim.
benim gözüme batan, yeni nesilin bizim imkanlarımızdan çok daha iyi imkanlara sahip olması değil asla. olsunlar tabi. ne güzel.
beni üzen bizim hayata bakış açımızın, değerlerimizin, hayallerimizin şimdiki kuşaklardan çok çok daha farklı olması.
yemin ederim üzülüyorum şu gençlerin haline.
şimdi bunu buraya yazacağım, 15-16 yaşındaki genç kızlarımız çemkirecek, salak biz kötü bir şey yapmıyoruz ki yha diyecek.
bu sözüm onlara, basın gidin, sizinle uğraşamam.
nerede kalmıştık, evet çok sinirliyim sözlük.
sinirim böyle bir nesile geleceği emanet edeceğimiz için.
bize böyle öğretilmedi. biz 15-16 yaşlarındayken okul derdinde, dersane peşinde koştururduk. birinden hoşlansak yüzüne bile bakamazdık utanırdık, yüzümüz kızarırdı. biri bize iltifat edince nereye bakacağımızı şaşırırdık. biraz olsun masumiyet vardı bizde.
telefon hayatımıza geç girdi, bir iletişim aracıydı. erkeklere kendimizi beğendirmek için, gece yarılarına kadar kırık kırık konuştuğumuz bir iletişim aracı asla olmadı. ya da kız tavlama aracı. bir kere babamız akşam yemeğinden sonra çalan telefonlarda bile kim arıyor yahu derdi. haklıydı.
ben kaldı ki biriyle gece yarısından sonra konuşacağım. utanırdık babamızdan.
sms atarken bile elli kere düşünen bir nesildik.
gece iş yerinden bir arkadaşımız da arasa mahcup olurduk.
biz salak bile desek anne babamız kızardı, ne onlar bize, ne biz kendimize yakıştıramazdık. şimdiki kızların ağzına en ağır küfürler bile ne güzel oturuyor. helal olsun. ben bile yakıştırıyorum gerçekten, o seviyesizlik onlara iyi gidiyor.
dünyayı gezdim, sayısız insan tanıdım, sayısız kültürle çalıştım, bu yeni yetmelerin haritada bakıp iç geçirdiği birçok ülkeyi gördüm, ama hiç değişemedim. bize nasıl empoze ettilerse kültürümüzü, aile terbiyesini, insanlarla korumamız gereken o mesafeyi, bir türlü dışına çıkamadık.
iyi ki çıkmadık.
şimdi görünce böyle seviyesizlikler, üzülüyor insan, hem masumiyetini yitirmiş, insanların elinde, dilinde, kulağında oyuncak olmuş gençlere, hem onların bu yönlerini bilmeyen ailelerine, hem çok iyi bir şey yapıyorlarmış gibi onlara destek olan insanlara.
geçmiş nesillerde, sokak aralarında yüzümüz gözümüz simsiyah olana kadar oynadığımız maçlar, tasolar, saklambaçlar, dokuz kiremitler, daha onlarca şey, her ne kadar erkekler için gibi olsa da, kızlar da birçok faaliyete sahipti. peki şimdi n'oldu?
şimdi cep telefonu ve bilgisayar sayesinde batının "savurukluğunu" alan genç kızlar, mükemmel bir beyin yıkanma sergisi yapıyorlar. kızlarımızın beyni komple yıkandı. aile içerisinde vurdum duymaz tavırlar, atarlanmalar, kendini dünyanın en güzel ve zeki kızı görmeler vb bunu gösteren birkaç küçük detay. 5 parmağı arasında sürekli oturan akıllı telefonlar ve bu telefonlarda yürüyen hayatlar kızlarımızın kendi dünyasını oluşturmasına sebeplerden biri.
aslında o kadar komik durumdalar ki, karanlık yolda yürürken yüzleri bembeyaz cinler gibi gezen bir nesil yetişiyor, akıllı telefonların ışığıyla hayata tutunan genç nesil yetişiyor. sırf eğlence olsun diye siyasi işlere karışmayı deneyen, gezi olayı olsun yada diğer olaylar olsun hep birşey söyleme isteği, söylediği şeyle ideolojiyi ve kendini iyice küçük duruma düşürme cabası.
saniye başına çekilen fotoğraflar, doğal çekilen fotoğrafları çizgi film karakterine benzetme çabası. özel hayatın ö'sü bile kalmamış vaziyette gezen bir genç kız nesli. insanı özel yapan bir hayatı sürekli birileriyle paylaşma niyeti kızlarımızı sıradanlaştırmakta. bunun farkına varmalarının imkanı yok açıkçası.
beni en korkutan ve en çok sinirimi bozan durum ise, depresyon havaları. dizilerden yada filmlerden esinlenerek, 16-17 yaşındaki kızların, hayat çok boktan, yeter artık falan filan demesi beni 32 dişimle güldürüyor. daha lise hayatına yeni atılmış yada lisesi daha yeni bitmek üzere olan bir kızın sorunlarını siz düşünün artık. sürekli intihar fotoları, hayattan çok çekmiş tavırlar, morfin fotoları, kendini kesen kızlar, karanlık, depresyon diye gidiyor. hani 40-50 yaşına gelmiş, evini idare etmek zorunda olan bir anne-baba'nın derdi yok, 17 yaşındaki kızımızın öyle dertleri var ki intihar edecekmiş. dertler:
- okulda kestiği çocuğun ona bakmaması.
- hocayla kavga ettim yaa(hoca kesinlikle haklıdır)
- onlarca toplamı 1 etmeyen meseleler...
bu yazdıklarımı umursamayan, tek cümleyle anlatmamı bekleyen olursa, batı özentiliği ve sosyal medyanın beyin yıkamasıdır efendim.
orhun yazıtlarında bile 'yeni nesil çok bozuldu' minvalinde ifadeler varken çok sikimde olmayan nesil.onlar da kendinden sonrakini beğenmicek zaten.dünyanın düzeni böyle.
erkek gibi konuşup, davranmaya başlayan ergen kızlarımızdır
bir bayanda olması gereken zarafet, ağır başlılık, oturup kalkmasını bilme vs. maalesef artık yok.
80'lerde, 90'larda çocuk olmuş neslin çocuklarının halidir. yani bizim.
bugünkü teknoloji ve hayat standartlarına baktığımızda, biz o dönemlerde nasıl yaşamışız yaa diyen neslin çocukları.
sürekli eskiye özlem duyulsa da, günün şartlarına ayak uyduralım derken, çoluğu çocuğu fazlasıyla serbest bırakarak, bir tablete, bir akıllı telefona esir ederek ve kendimiz de esir olarak, gereken ilgiyi, şefkati, terbiyeyi bizim yerimize internetten öğrenen nesilden başka bir şey bekleyemeyiz.
16 haziran galatasaray-fenerbahçe basketbol maçı sırasında bayan taraftarın* bağıra bağıra küfürlü tezahüratlar ederek destekledikleri durum.
bilmeyenler için not: 16 haziran'da oyanan basketbol maçı, taraftarın bir önceki maçtaki olumsuz tutumundan dolayı aldığı cezayla sadece kadın ve çocuk taraftarın desteğiyle oynanmıştır.
simdi batililastirmayi bu ise karistirmayin bence bunun sebebi aileden gelir. benim kuzenim çocukluğundan beri annesinin rahatlığı babasının sorumsuzlugu yüzünden daha 15 yaşında annesine bağırıp babasıyla kufurlesiyor. benim annemden babamdan gördüğüm ilk şey ise saygı. kuzenimde bunu gorseydi böyle olmazdı.
not: olaya kiz erkek diye bakmayın bu yeni neslin genel sorunu . teşekkürler
