kolay ulaşılıp , hızlı tüketilen ilişkiler silsilesidir. aşık olduğum kişiyle göz göze gelince bile ürpermeliyim diyen benim gibi "eski" kafalı insanların hayretle gözlemlediği davranışlar sergilenir. tanrım beni 18.yy ingilteresi'ne ışınla.
Hayretler içinde bırakan, aşkla falan uzaktan ilgisi olmayan aşklardır.
Lisede bir kız arkadaşım vardı. Sınıfımızdaki aklı başında, beyefendi, pek de sempatik olan bir erkek arkadaşımız bu kıza gönlünü kaptırmış. Çocuğu da hepimiz çok severdik. Fakat çocuk yakışıklı falan değildi. gidip kızla konuşmamızı rica etti, yazık garibim daha fazla dayanamadı galiba. Ben de istediği gibi Kızla konuştum. Çocuğu çok iyi, beyefendi, kibar ve dürüst bildiğimi, belki de iyi anlaşabileceklerini söyledim. Oğlan elli metre ötemizde bir arkadaşıyla konuşmaktaydı o esnada. Kız, oğlana şöyle bir dönüp baktı ve dedi ki "kusura bakma ama benim sevgilim yakışıklı olmak zorunda."
"Sen kim oluyorsun sidikli" deyip uzaklaştım. O kibir ve kişiliksizlikle bizim oğlanın tırnağı etmezdi zaten. Oğlana da sevecek en salak kızı bulduğu için sitem ettim. Sandım ki kız anormal. Değilmiş.
Bu sefer üniversitedeyim, yemekhaneye bir uğrayayım dedim ikinci gün. Arkamda da bizim fakülteden zıpçıktı erkekler var. Bir şeyler hakkında konuşuyorlar ve söyledikleri kulağıma ilişiyor.
Bizim oğlanlardan birine kızın biri gelip "merhaba" demiş ve onunla tanışmaya çalışmış. Oğlan da reddetmiş tabii, bacaksız. Neden? kız güzel değilmiş arkadaşlar. Oğlan haklı tabii. Zaten elli yıl daha yaşama fırsatı bulursa kırış kırış olacak kendisi değil.
Artık birbirlerini gerçekten yakışıklı ya da güzel olduğu için değil de "birbiri" oldukları için seven insanlar var mı sahi? Ben ümidi kestim. O yüzden herkese sırtımı döndüm. Birbirlerinin yakışıklılık ve güzellik kriterleriyle mutlu olsunlar.
