Bundan birkaç zaman önce ünlü bir firmanın CEO su eline geçen yeni mezun cv leri okumadan attığını söylemişti. Etrafta baya yankilanip hak verilmiş bazı gerçekleri gözümüze sokmuş güzel tespitlerde bulunmuştu. Universitelerde okuyan akademisyenler ve öğrenciler hatta sanayi kaynaklı birçok firmanın üzerine düşen görevler olduğu tartışılmıştı. Iyi de olmuştu. Ama bugün medyada dönen Bağdat baharat gerçeği de bu sisirilme ve piyasada ihtiyaçtan fazlasını barindiran birçok bölüm mezununu kapsıyarak işsiz kalmış birçok insanın yarattığı sonuctur. Kalifiyeli elemani bulmak mi, tecrübesi olmayan elemana patron açısından boşa maaş verip o elemanı istenilen seviyeye getirmek mi? Herhalde bunlar ihtiyaca göre ve şirket politikası gereği dönem dönem değişiyor olsa gerek.
Öyle değilse bile, sen bir iş veren olarak eleman ararken verdiğin ilanda tecrübeli/tecrübesiz/tercihen/yeni mezun gibi seçimlerini ve önceliklerini belirtiyorsan. Bütün bunlardan sonra kişi sana basvuruda bulunup kendini işe yeterli gordukten sonra ve daha önemlisi ilk aşama iş görüşmesine kadar geldikten sonra nedir bu begenmemezlik ve hor görme muamelesi? Eksik olan sen misin karşındaki insan mı? Okuldan mezun olur olmaz iş bulmuş biri olarak fakat geçen 16 ay sonrasına rağmen hala iş bulamamış arkadaşlarımın psikolojilerini çok net görüyorum. Her geçen gün bu gençler içinde büyük savaşlar veriyor. Bazen bulduğu işi her ne pahasına olursa olsun kabul edip tecrübe kazanma fırsatı olarak görüyor. Ki ben dün ilk defa bir lise mezununun arandığı bölüme tecrübe kazanmak hayaliyle kimya mühendisi olarak başvurdum. Sence benim yaptığım mı küçük görülecek bir eylem şartların bizi bu hale getirmesi mi?
