mezun olmuş bulunmaktayım an itibari ile. şimdi bu entry yi her gerçekleşen (iş bulma, kpss vb) olaydan sonra güncelleyeceğim.
ancak şu an ki psikolojim bir değişik. sınav stresi yok. para yok. borç var. para isteyemiyorum aileden. bu yaşta değişik geliyor. sınav açıklanacak 1 hafta sonra. ağustos gibi atanıp atanmayacağım belli olacak. o zaman sonuca göre güncelleme yaparım.
Edit1: kpss p10 79 puan geldi. Ufaktan bir heyecanlandım. Bakalım oabt den de aynı puan gelirse iyi olur.
Kep yere düşmeden iş teklifi alacağını zanneden garibim mezun psikolojisi.
ben tatile bütsüz başladım diye kendimi boşlukta ve stressiz kafanın verdiği rahatlıktan ileri gelen rahatsızlıkla tedirgin hissediyorum, adam mezun olmuş yegane meşgalesini kaybetmiş, tabii psikolojisi alt üst olur. Ben olsam depresyona girerdim.
Lan keşke okul uzamasın diye o kadar kasmasaydım psikolojisidir. Hiçbir işe yaramamanın verdiği o boşluk intiharın eşiğine getirir. Tez zamanda iş bulamazsam bir intihar videosu çekerim sevgili sözlük.
hiç yaşamadığım psikolojidir.daha diplomamı almadan geçici mezuniyet belgei ile işime yerleştım ve güzel bir maaşım var kıskanmayın beyler.
edit: eksi oy vermeniz gereken bir durum yok. çalıştın mı hiç? baba parası yemekten başka ne yaptın? yaptıysan ve hala işsizsen yakında kurtulursun.
eğer kurulu bir işi veya sağlam tanıdıkları yoksa ilk bir yıl çok sıkıntı çekecektir. yaklaşık olarak yaşayacağı evreler şunlardır. önce hayallerini unutur. hiç kurmamış gibi yapar. sonra planları değişir. içine sindiremez içinde bulunduğu durumu. sonra insanların vaad ettiği şeylerin gerçekleşmeyeceğini anlar. üzülür. sonra "hiç bişey olmazsa bunu yaparım" dediği işler olmaz. iyice özgüveni gider.özetle ilk bir yıl hiç birşey olmaz. ya da olur "lan bundan daha da kötüsü olmaz" dediği birden fazla şey daha kötü olur. birçoğu kendisiyle ilgili içini hoplatacak iyi bir haber almaz. iyi haberi özler.
bütün ömrünü okuyarak geçiren bireyin izole edilmiş hayatından koparılması sonucu düştüğü içler acısı durum. rousseau'nun ' okulsuz toplum ' anlayışı daha da bir aklınıza yatar. bir gün kendinizi'yaşasın okulsuz toplum'derken yakalarsanız şaşırmayın.
-hızlı kilo alımı
-kendini çaresiz ve yalnız hissetme
-passiflora tarzı antidepresan kullanımı
-kendisini herhangi bir konuma koyamama psikolojisi
-hiç birşey yapamayacağını anlayınca yüksek lisansa başvurma *
-kendini işe yaramaz hissetme
-para harcamamak adına eve haps olma
-okula geri dönme isteğiyle yanıp tutuşmak.
bu psikolojiden çıkıp kpss psikolojisine girme aşamasındaki psikolojik evredir. hangi kursa gitsem, haftasonuna yazılıp haftaiçi de iş bulup çalışsam mı , yüksek lisans işini ne yapsam, tekrar öss ye çalışıp sınava bir daha mı hazırlansam, açıköğretim yazsaydım bak ne güzel bu yıl okurdum biterdi bir yılı vs vs... kafasında kırk tane zımbırtı gezen mezun ama mutsuz insan psikolojisidir.
mala bağlatan psikolojidir. okuyacağınız okulu okumuşsunuzdur. sorumluluklar bir bir ufukta belirir. gün geçtikçe teker teker peşinize takılır. yüksek lisans yapayım dersiniz ancak bu da kesmez. çünkü lisans gibi sürekli okulda değilsinizdir ayrıca 2 senedir. koskoca 4, 5, 6 seneyi göz açıp kapatana kadar bittiğini bildiğinizden bu 2 senenin de su gibi akacağını bilirsiniz. uğraşacak bir şeyler ararsınız iş aramak dışında ama tüm bunların verdiği stresle yaptıklarınızdan zevk alamazsınız. benim gibi bol bol yürürsünüz dışarıda düşünürsünüz..
öncelikle; (bkz: #1940259)
çok kötü bir şey... ales'e girseydim de yüksek lisansa başlasaydım diyorum valla. 15 yıl bilfiil her eylül okula başladım. bu eylül boşum. canım sıkkın valla.
bitkisel hayat gibidir. son bir haftadır daha yeni yeni tanıştığım bu psikoloji bünyemi bitkiden farksız bir yaşantıya sevk etmiştir. gün itibariyle kendimde yapmaktan gurur duyduğum şey 1,5 litre su içmiş olmam, tuvalet alışkanlığımın hala devam ediyor olması, fringe'in yeni sezonunun ilk bölümünü izlemiş olmamdır. sigaraya başladım. her bir dal sigara yaktığımda kendime küfür ediyorum. Tabi bu aralar herkese küfür ediyorum.bu gün içesim geldi, bakkala bira almaya gitmeye üşendim. işte o kadar prasadan farksızım bu aralar. facebookta twitterda dolu dolu yaşadığını çarşaf çarşaf belgeleyen arkadaşlarımı listemden silmenin eşiğindeyim. tek yakın arkadaşım yatağım. 24 saatin 23ünü yatakta geçiriyorum. odam son 2 haftadır falan dağınık. eşyaların üstünden atlayarak gidiyorum mutfağa tuvalete. hayat üçgenim tuvalet-mutfak-yatak. fucking hallelujah!
