bir sürü para tuzağıyla tuzyev, tuzdev, tüzyeksav ve benzer kurumlara para vererek sınava zorlanan çocuklar, aile toplantılarında " bizim çocuk da üstün zekalı " nidaları, arkadaş buluşmalarında " resim yapıyor, enstrüman çalıyor, 100 almış " ritüelleri ile kafa miken ebeveynlerdir.
hayır yani biz gerizekalı mı büyüdük?
nedir bu nümayiş?
bunu nereden analiz ediyorum:
yaklaşık 10 senedir enstrüman dersi veriyorum, son 5 senedir gelen ebeveynlerin büyük bir kısmı beni kenara çekerek " hmm şey okulda öğretmeni söyledi bartucan ileri zekalıymış, ona biraz özel ilgi gösterir misiniz? " gibi sorular yöneltiyorlar.
ben de hayır diyorum.
her gelen çocuk benim nezdimde eşittir. otoskleroz dan amüzi' ye kadar geniş yelpazede öğrencilerim oldu. belirli yöntemlerle her birinden verim alabildik. üstün zekalı diye gelen çocuklara baget tutmayı öğretemedik.
bırakınız çocugunuz normal olsun. onlara büyük sorumluluklar yüklemeyiniz.
Çocukların zihinleri boş ve öğrenmeye çok açık oldukları için makine gibi her şeyi çok hızlı öğrenir olay, durum ve kavramlara yönelik çok çeşitli ve karmaşık ilişkiler kurarlar. Bizim bilgi birikim ve yargılarımız çocuklardan daha fazladır ve bunlara verdiğimiz önerme ve tepkiler ezberedir. Çocuklar bu ezberin dışında bir ilişki kurunca aileler çocukları zeki zannedebiliyorlar.
Çocukların gelişimsel hızları bir değildir. Yeğenim 3 yaşında durumlar arası kavrama ve ilişki kurma kabiliyeti yüksek ama zıplayamıyor ve bezi bırakamadı. 3 yaşında ip atlayabilen ve el göz koordinasyonu yüksek olan hızlı birleştiren ve iyi odaklanan çocuklar da var. Çocuklarda tek bir özelliğin normalden iyi olması zeki olduğu anlamına gelmez. Bir beceriyi gerçekleştirebilecek yaşta olan çocukların bu beceriyi gerçekleştiremiyor olması onların geri zekalı olduğu anlamına da gelmez. Çocuklar düşündüğümüzden çok hızlı gelişiyorlar. O kadar hayret ettirici bir hızda ki herkes çocuğunun zeki olduğunu düşünüyor.
Çocuklara yüklenen bir yüktür. Aşırı övgüler, herkesin için de yuceltmeler çocuğu daha çok strese sokar. Bir konuda başarısız olmak onu kötü etkiler. Cocuk başarısı ovulmeli yetenekleri on plana çıkartılmalı ama abartmadan.
BiR ARKADAŞIMIN BEBEĞiNi GÖRMEYE GiTTiK DEDiM NEDEN BU KADAR ÇOK AĞLIYOR BU FALAN DEDiM HASTA SANIYORUM NE BiLEYiM ÇOCUĞUM MU VAR BENiM. YAŞITLARINDAN ÇOK ÖNDE MEMNUNiYETSiZLiĞiNi BU ŞEKiLDE BiLDiRiYOR DEMiŞTi. ÇOCUKTA 6 HAFTALIK....
Çocuklara deli gibi harcama yapılıyor. Özel okulları, kursları vs derken çocuklar üstünden sidik yarışı yapılıyor. Olay şuna benziyor; hiç birimiz gidip pahalı bi kıyafet aldığımızda ona laf ettirmeyiz. Ya da son model telefonumuza. O kadar para vermişiz, bizim gözümüzde mükemmeller çünkü.
Çocuk olunca bambaşka bi şey oluyor galiba, daha 24 yaşındayım, bir çocuğum yok ama aynı olayı kedim üzerinden yapıyorum. Kakasını tuvaletinden getirip yanıma bırakan, bana dokunmayın, sevmeyin beni, tırnaklarımı asla kestirmediğim için tırnağımı geçiririm şeklinde takılan kedim mükemmeldir.
Yazar arkadaşlara katılıyorum hepsi çok doğru şeyler söylemiş ikinci sinifa giden yegenim var ablam diyor işte hoca bir matematik sorusu sormuş sadece 2 çoçuk bilmiş diyor bunu söylerkenki yüz ifadeside malum her çoçuk türkçede matematikte iyi olmak zorunda değil yani ebebeyinlerin çoğu neden çoçuklarının yeteneklerini red ediyorlar anlamıyorum çoçugun yetenekli olduğu işte zaten başarılı olur ve büyük ihtimalle iyi paralar kazanır ama sizin için itibarlı meslekler okuması daha önemli tabi.
ebeveynlerin çevrelerine "eeee kimin oğlu, kimin kızı" alt metnini dayatıp benlikleri için bir pay, övgü unsuru yaratma girişimleridir. boş masturbasyon.
Ebeveynler ne kadar ortalama üse çocuğu o kadar dahi oluyor. Öyle.
Özel eğitim almış, üstün zekalı olduğu kesin bir kız arkadaşın kızı oldu 10 sene önce. 4 aylıktı, annesini, halasını ve babasını tanıyordu, isimler ile çağırıyordu. Yine o dönem annesinin eve gelen arkadaşlarını isimleri ile biliyordu. Erken emekledi, erken yürüdü. Ayrıca ışık, ses ve her tür hareketten aşırı şekilde korkuyordu. Anne ve çocuğu bu nedenle çok ciddi zorluklar yaşadı. Anne çocuğuna şiddet göstermediğini, bu korkunun sebebinin kendisi olmadığını kanıtlamak zorundaydı çünkü. Baktı böyle olmuyor, çocuğu sese, ışığa ve her harekete çok yavaş, kademe kademe alıştırdı ki çocuk korkup kriz geçirdiğinde, doktor, polis çağırmasın. Zorludur çünkü zeki bebekler. Riskleri yanında getirir. Her şey onun için korku ve endişe kaynağıdır. Kapının açılması bile hem çok mükemmel, büyüleyici bir deneyim hem de inanılmaz bir korku kaynağıdır onun için. O kapıya bakar ve kapının hareket etmesini bekler ama bundan ölümüne korkar.
Sonucunda muayeneyi yapan doktoru bile şaşırttı ve aykü testi yapılması için doktor kendisi yönlendirdi. Anne ne yaptı? Gitmedi. Çocuğunun hiçbir özel muamele görmesine izin vermedi ve çocuğun gelişiminin yaşıtlarından birkaç sene ileride ya da buna ne deniyorsa, öyle olduğunu yakın çevresinden sakladı. Anne zekanın getirilerini ve götürülerini biliyordu çünkü. Çocuğunun zeki olarak tanınmasını, üstüne ortalama zekalılar tarafından yüzlerce sorumluluk yüklenmesine izin vermedi. Çocuğum mutlu büyüsün dedi ve çocuğunu sahiden çok sıradan büyüttü. Ne kadar iyi bir şey yaptığını atakan örneği ile görmüş oldu. Çocuğu son derece mutlu, sokaklarda koşturuyor, oyun eviyle oynuyor hâlâ ve kedilerini seviyor. Üstünde hiçbir sorumluluk yok.
Yani bebek zeki olduğunda sahiden doktoru kendisi fark ediyor. Biraz genetik nedenli oluşuyorsa bu durumlar hiçbir üstün zekalı ebeveyn emin olun çocuğunu etiketlemez. Cunku türkiye gerçeklerinin farkındadır. Ve çocuklar zeki değil mutlu büyümeli. Bence öyle.
