bu aralar bir sürü insanla tanışıyorum ama çok üzülüyorum bu duruma.kendimi yıpratıyormuşum gibi hissediyorum. Hatta ne kadar çok insan tanısam o kadar çirkin olacağımı zannediyorum.
Senelerdir başıma gelmeyen olay. Önceden çok büyütüyorlar derdim ama gerçekten yeni insanlara yeni fikirlere yeni hayatlara her zaman ihtiyaç var. Hayat monotonlaştıkça yeni insanlarla tanışmanın kıymetini daha çok anlıyor insan.
yeni ortam gerektirir.
ortam değişmeden ya da bulunulan mekan içindeki insan sirkülasyonu sağlanmadan yeni insanlarla tanışmak pek de mümkün değildir.
hayata yeni pencerelerden bakmanızı sağlar gibi iddialı cümleler de kurdurmaz insana.
yeni insanlarla tanışınca çevreniz genişler mi? evet genişler ancak bu genişleme hep olumlu sonuçlar doğurmaz.
Vallahi üşeniyorum ya. Siz hiç üşenmiyor musunuz onca tanışma muhabbeti, ne desem ne demesem sıkıntıları, sevmezsen uzaklaşma çabaları falan. Aslında güzel şey ama üşeniyorum. edit, yine de öyle mesaj atılınca veya tanışılmak istendiğinde yabanilik yapmıyorum efendim.
Ara sıra yapılması gereken. Ama bir türlü becerilemeyen. Özgüven yok ya. Biriyle tanışma çabasına girmeye acaba bana nasıl bir gözle bakar, yanlış mı anlar, tersler mi falan filan diye düşünmekten cesaret edemiyorum. Mal gibi kalıyoruz sonra. Neyse efendim, tanışırız yani... Merhaba, naber?