insanları hayatından bir bir eleme işlemleriyle doludur. lisede her gün bir arada olduğun, konuşmaktan çenenize ağrılar giren arkadaşlarınız mesela. üniversiteye başlarsın. her gün gördüğün yüzler değişir. eskiler, nerdeler? ararsın bir kaç kez. o telefon görüşmelerinde kendi hayatlarının özetini geçerler. detaylar ilk buluşmaya ertelenir. o ilk buluşma tarihi uzar da uzar. bu arada yine ararsınız özleme yenik düşüp, yine bir başka hikayenin özetidir dinlediğiniz. ilk buluşma gelir sonunda. sözleşilen saatten çok daha sonra. beklemek zor değildir, çok sevdiğiniz arkadaşlarınızdır nasılsa o beklenenler. kısıtlı zaman diliminde onlar anlatır, anlatır ve anlatırlar. ağzınızı bile açamadan buluşmanın sonuna varılır. eve döndüğünüzde fark edersiniz ki siz sadece bir hikayenin dinleyicisisiniz, içğindeki değil. farklı hayatlar, farklı oyuncularını da beraberinde getirmiş, sizi saf dışı etmiştir fark etmeden. her güzel anısında imzası bulunan kişiler belki bilerek belki bilmeyerek sizinle ilgili olan kısmı bitirmiş, yenileri için sadece dinleyici olarak tayin etmiştir sizi. anlatmaz, susarsınız. zaten size anlatacak çok da zaman yoktur. kimine 25 dakika, kimine 12. kalkıp da gidemezsiniz ki, canınızdan bir parça olan insanlardır onlar. dinle, kafa salla, vedalaş ve git. yeni hayata adapte olmaya çalışırken öncelikler değişir; kimi sevgilisine, kimi yeni ortamına adapte olmaya çalışırken geçmişini unutur. kaçınılmazdır. unutmayanlar ise sadece eski günleri düşünüp kendilerine kızarlar, neden bunu dert ettim ben diye. neden mi? hÂl kurulan dostlukların değerlerini bildikleri için.
tanım: yeni ve eski hayattaki değerlerin dengesini (genelde) tutturamayıp bazılarını kaybettiren, sancılı zaman dilimi.
yeni evlilik yapmış, evliliğini bitirmiş, ailesinden ayrılmış, farklı bir şehirde farklı bir ülkede ailesinden kopup, öğrencilik hayatına başlamış insanların, yeni anne baba olmuş insanların, yurtdışına çıkmış insanların, hatta ve hatta tatilden dönmüş insanların adaptasyon sürecidir. Bazen yeni bir kültür, farklı iklim şartları, farklı insanlar tanımak hem eğlenceli hem de zor olabilir....
okurken işe başlamanın üstelik yazlık sezondayken, yani insan halihazırda kışlık ortamından bile uzakken işe başlamanın insana getirdiği süreç.
ama malesef her insanın kolay kaldırabileceği ya da alışabileceği bir dönem olmuyor bu her zaman. çoğu kez arada kalıyor insan; kendini bir yere ait hissedemiyor. ait olunabilecek o denli çok yer varken ortada, hiç bir yere ait olamamak insanı daha da derin sorunlara itiyor. bir elimden tutan olsa şu anda, dünyanın en huzurlu insanı gibi hissedeceğimi düşünürken kendimi , o kişiye de ait olamayacağım gerçeği beni yiyip bitiriyor. alnızlıktan öte bir mevzu bu keza. kurulan her cümlenin diğer satırda devrikleşmesi ve anlamını yitirmesi gibi. halbuki bazen devrik olan bir cümle diğerlerinden daha çok anlam taşır üzerinde. adapte olmak insanı böylesine anlamlılıktan uzaklaştıran bir süreç işte.
kısacası adapte olmak zor mevzu . insanın ömründen ömür çalıyor.
