amanın amanın ceyda'cım ne tatlı bir bebek bu.
- kulaklara bak aynı babası
- ay ay ay yerim ben o burnunu aynı babası
- ay gözlere bak tıpkısının aynısı.
- ohaa pipiye bak. babasına hiç çekmemiş.
bebek görmeye giden insanlarda hasıl olan zorundalıktır.
sırf ana-babaya benzetseler yine iyi, ulan minnacık yavruyu benzetmedikleri kişi kalmaz bu dünyada.
bir arkadaşımla başka bir arkadaşımın yeni doğmuş bebeğini görmeye gittik, bebeği getirdi babası, kırmızı bir bebek. ben kimseye benzetmedim tabii ki, ama arkadaşım kız çocuğunu fatih sultan mehmet e benzetmezmi!
allah belanı versin ferhat!* o günden sonra nadiren görüşüyoruz. bu da böyle bir anımdır..
- ayşe bu çocuk aynı sana benziyor.
+ ne alaka hiç benzemiyor, ne açıdan benzettin?
- bak senin gibi göğüsleri var, pardon yok, senin gibi göğüsleri yok.
- ahmet bu çocuk aynı sana benziyor
+ bana benzemiyor hiçte. neresini benzettin?
-pipisi ahmet pipisi, senin pipinle aynı boyda ve kalkmıyor.
2 ay önce yiğenim oldu dayı oldum. bu denilen durumu daha önce hiç bu kadar yakından hissetmemiştim. hergun birine benzetiyolar. artık onlar bıktı çocuğu parça parça benzetmeye başladılar. gözleri dedesine, burnu babasına, dudakları annesine, ayakları dayısına benziyo deyip noktayı koydular. ama ben çok rencide oldum. neden mi ? en çirkin yerini bana benzettiler. evet sözlük ayaklarım kötü. parmaklarım keskin bir viraj gibi dönmekte.
oğlumu, özellikle eşimin ailesinin sürekli olarak kendilerine benzetmeye çalışmasından dolayı neredeyse beni çıldırtacak olan iğrenç durum.
adam bambaşka bir varlık işte, herkesten almış birşeyler, ne zorluyorsun?
