Yeri doldurulamayan koskoca bir özlem, ardı arkası kesilmeyen gözyaşları, atılmaya kıyılamayan onu hatırlatan eşyalar, onun ailesine olan özlem(şayet samimiyet varsa)...
Duygu karmasasidir. Kosup tekrardan sarilsam mi doyasiya yoksa nefret etmeye kin tutmaya devam mi etsem duygusudur geriye kalan. Sayet ortada bir terk edilmislik varsa.
