Dünyanın bir kaç farklı ülkesinden arkadaşlarım var. Bu çocuklar yeni insanlarla tanışmaktan, onlarla vakit geçirmekten zevk alırken biz yurdum gençleri ne gerek var, onunlamı uğraşıcam modundayız hep. Neden biliyor musunuz? Toplum olarak iki yüzlüyüz çünkü. Ailelerimizden böyle öğrendik ve bunu devam ettiriyoruz. Tipik ortadoğuluyuz bunu kabullenelim.
Şahsım açısından manevi külfeti yoğun bir eylem. “Yeni” kelimesi adı altında gölgelenen her türlü eylem için yeterli enerjiye sahip değilim. Duygu fakiri olarak ayağımı yorganıma göre uzatmalıyım.
Gönül ilişkisi anlamında artık namümkün: kim uğraşacak bir daha kendini anlat, onu tanı, sev, ten uyumu ara, seviş, hayatının yeni parçası yap... ohoo.
Ama
Gülüp eğlenmelik, içip demlenmelik, düşünüp dinlenmelik; çok iyi olur...
bu aralar şoförlerle tanışmayı, onlarla sohbet etmeyi çok istiyorum. acaba atipik otizmli olduğum için mi şoförlerle tanışmak zor geliyor bana ama nasıl tepki vereceklerini de bilemiyorum. bir şoför sinirli biri değilse belki tanışabilirim. şoförlerle tanışma takıntım var bu aralar.
Heyecanlanmaktır, merak etmektir, düşünmektir. Kısaca Duygudur.
Böylesi büyük bir hayatta, kimisi için zor gelse de olması gerekendir çünkü hayat, duygular ve insanlarla güzeldir.
