Dibine kadar vakit kaybıdır. Bir tane bayan arkadaşımız vardı. Ben liseden yeni mezun olmuştum o lise sondu. Tanışmak istedim hoşuma gitmişti olmaz derslerime vermem lazım kendimi dedi reddetti beni. Sonra üniversite zamanı yolumuz kesişti. Muhabbetimiz oldu buluştuk konuştuk zaman geçirdik derken tekrar acaba olur mu fikri geldi. Sonra 1 sene boyunca çaba harcadım buna kendimi anlattım güvenmesini sağladım ettim derken tam oluyor gibiydi bana dönüp arkadaş olsak daha iyi dedi. Tam döndüm gittim tası tarağı topladım, döndü geri ben galiba seni seviyorum dedi. Tekrar konuşalım edelim derken bu sefer ben gitmek istedim. O peşimden geldi velhasıl. Son düzlükte her şey çok iyi giderken kendımi ona acmısken tam bu sefer oldu demişken.benim istedigim ilişki bu değil kusura bakma deyip cekti gitti. Tabi göt oldum biraz. Şuan bakıyorum yine aklımı celmeye çalışıyor yaptıklarıyla ama benim artık o sularda işim yok. Herkese allah gönlüne göre versin ne arkadaş ne sevgili vallaha çok yorucu işler.
Çok zevk aldığım olay. Tanımadığım ya da yeni tanıdığım birini dinlemek, ona bir şeyler anlatmak gerekiyorsa eğer fikir vermek beni mutlu ediyor. Ama Bu aralar rastlayamıyorum kimseye.
5 yıllık üniversite hayatımı hep yurtlarda geçirdim. 4 yıla yakın zamanı KYK'da geçti. Her sene başında bulunduğum odaya yeni insanlar geliyordu. Sene sonunda ayrılıp eve çıkıyorlardı. Bir sonraki sene yone aynı terane. Artık dönem başında yurda giderken otobüste "acaba bu seneki oda arkadaşlarım kim?" düşünürdüm. Hepsi geride kaldı ama yeni insan tanımaktan sıkıldığım zamanlardı. Bir süre daha böyle devam edecek gibi gözüküyor. Malum KPSS sürecinde evden çıkmadığım için.
yurt dışında yaşayan farklı ülkelerden insanlarla tanışmak güzel oluyor yeni şeyler öğreniyorsun. yurt içinde ise yeni birini tanımakta güzel ama kızlarla sevgili babında tanışma boşa zaman kaybı hepsi bir değişiğinin benzerinin aynısının ta kendisi.
tabi iyi kaliteli kızlar az da olsa var. nerde denk getirip tanışacaksın orası mualla. yoksa kötü erkekler tarafından psikolojisi bozulmuş yıpratılmış kızlar var tanışınca senide negatif enerji yüklüyor.
yaş geçince artık mecalin kalmıyor. yeni birini tanıyayım hayatını dinleyeyim, dertlerine ortak olayım falan.
insan sevmemeye başladım galiba.
bu aralar herkese bir gıcığım.
yaş geçince artık mecalin kalmıyor. yeni birini tanıyayım hayatını dinleyeyim, dertlerine ortak olayım falan.
insan sevmemeye başladım galiba.
bu aralar herkese bir gıcığım.
Yeminle hiç risk almak istemiyorum artık. Eskiden sürekli yeni insanlar ile tanışmaya çalışırdım çünkü insan ilişkilerini öğrenmeye çalışıyordum. Bundan acayip keyif alırdım. Flört etmekten falan korkmazdım. Sokakta gördüğüm insandan hoşlanıp tanışmaya gittiğim oldu. Ne kaybedeceğim diye bakıyordum hep.
Herhalde kendimi kaybettim. Eski neşemi, gücümü, beklentisizliğimi, cesaretimi, iyi taraflarımı. Bilmiyorum. Müthiş şekilde itiyor artık insanlar beni. Eskiden birinin eski sevgilisini unutamamış olmasını umursamazdım, şimdi öyle birini sevmek yerine ölmeyi tercih ediyorum. Eskiden insanların çapkın olmasını umursamazdım ki çapkındım, belki hâlâ çapkın biriyim ama sakinleşme dönemine girdim, bilemem, şimdi ilgimi çeken kişinin, hayatta tek bir başarısı varmış gibi ( fizik, vücut kısımları, baba parası vs ) ona yoğunlaşmış birinin peşinde olup onun dikkatini çekmeye çalıştığını gördüğüm an şöyle diyorum. Böyle birine 4 saat ayırmak yerine sessizce unut kezban. Yanlış anlaşılmasın böyle biri derken küçümsemiyorum. Belli aldatır. Adamın tek beklentisi öncelikli güzellik çünkü. Etraf benden daha güzel kadın dolu. Bana kızgın olduğu an, benden uzaklaştığı an ya da artık nasıl bir an bilemiyorum, güzel bir kadının ilgisi ile egosunu tatmine çalışacak. Ya insanlar artık niyetini çok kolay belli ediyor ya da ben çok duygusal bakmaya başladım, bilmiyorum.
Çok uzun yıllardır tanıdığım biri var. Evlenmiş, aynı evin içinde o kişiyi tanımak zor geldiği için eski sevgilisine yazmıştı. Teknolojinin zararları. Bence teknoloji bizi böyle insanlar yapıyor. Bilmiyorum. Yıldım.
