Bana hep zor gelmiştir. Nedense hiç çabalamam yani biriyle tanışayım diye. Hayatıma bu konuda yön vermem. Çünkü herkesle hep aynı şeyleri yaşamak... Tanı, tanıt yoruyor bunlar.
cafe nero'ya ders çalışmaya gidin. elbet karşı cinsten birisi kitaplara gömülmeye başladığınız an hangi bölüm, silginiz var mı, 07 ucunuzdan bir tane alabilir miyim diye sorar. eğer tıp veya hukuk gibi bölümler okuyorsanız bölümünüzle ilgili ders kitaplarını iyice sere serpe açıp sonra tuvalete gidin ki ortak alandaki oturduğunuz masadakiler hangi bölüm okuyor acaba diye meraklanıp kontrol etsin. sonra gerisi gelir.
Böyle istemekle siparis vermekle oluyo mu bu işler? Yani ben magazada istedigim cantayı ayırınca bile sonradan kaybeden insanım siz nasıl insan siparis ediyosunuz?
