--spoiler--
"bazen bir insanı tekrar bulduğumuz olur, ama zamanı ortadan kaldıramayız. bütün bunlar, bir kış gecesi gibi hüzünlü ve beklenmedik bir güne kadar sürer; o gün geldiğinde, o kızı da, bir başkasını da aramayız artık, hatta bulsak korkarız. çünkü artık ne hoşa gidecek kadar cazibe buluruz kendimizde, ne de sevecek güç. kelimenin gerçek anlamında iktidarsız olduğumuz anlamında değil katiyen.
iş sevmeye gelince, her zamankinden fazla sevebilecek durumdayızdır. ama bunun, kalan azıcık gücümüz için fazlasıyla, büyük bir teşebbüs olacağını hissederiz. ölüm şimdiden, evden dışarı çıkamadığımız, hatta konuşamadığımız aralıklar getirmiştir hayatımıza. doğru basamağa adım atmak, tehlikeli bir atlayışı gerçekleştirmek kadar büyük başarıdır.
--spoiler--
birisiyle tanış olmak, birisine sevgi beslemek, birisiyle arkadaş olmak, birisine aşık olmak, birisiyle ortak bir iş yapmak... hepsi hayatımıza yeni pencereler açar. peki ama bu pencere veya kapı misal ne tarafa açılıyor? tanışılan biri, gerçekte nasıl birisi? fakat esas önemli soruyu sormayı çok zaman göz ardı ederiz. sağlıklı bir şüphe ve bilinçle bu soruların yanıtını bulmaya çalışmak aklımıza gelmez. çünkü sevmenin ve güvenmenin kervan gibi yolda düzüleceğini düşünür ve bu düşünceyle düş kırıklığına yol alırız.
Bende vuku bulan durum. Aslında ne kadar çok yeni birileriyle tanışırsanız o kadar çok enerjiniz bitiyor. Sonra insan istememeye başlıyor. bünye pert oluyor.
hayat enerjisini yitirmiş insanların durumu. ben birine kanım ısındımı duramam öyle yerimde. Bir şekilde birleştirmeye çalışırım ortak noktalarımızı. iyi ki de yaparım. zira ailem dediklerimle karşılaştığımda da aynısını yapmıştım.
31e devam edeceğiniz anlamına gelen üzücü durumdur. arkadaşlar her insan yeni bir yer keşfetmek gibi. tanışıp sevişmeye çalışmamak ve bunu hayatınızın amacı haline getirmemek kendinize yapabileceğiniz en büyük kötülüktür.
Tam bni anlatmis baslik. Gercekten disari ciktigimda kizim oynadigi sirada bna bisey soyleyen soru soran kinusmaya calisan kadinlara agzinin kenariyla cevap veriyorum hic ama hic kinusmak istemiyorum. Gormezlikten geliyorum her seferinde . Kimseye gitmem . Yeni insan tqniyip ne gecmisten kinusmak istiyorum ne de yeni seylr . Eriniyirum resmen. Ama bunun adil sebebi yasadiklarimdan gorduklerimden oturu insanlari sevemiyor givenemiyor samimi bulamiyor olusum. O yuzden kimseyi hayatima almiyorum almayi da hic dusunmuyorum .
Üşenmekten çok güvensizlik de önemli bu konuda. Günümüzde çoğu kimse birbirine nedensiz yere tahammül bile edemiyorken, yeni bir insanı tanımaya çalışmak oldukça zor bir uğraş haline gelebiliyor.
Tek tabanca takılmak daha iyi çünkü kaç tane yeni insanla tanışırsan tanış işin sonunda evlilik olur evlilik de dert ve sıkıntıdan başka birşey değil en iyisi yanlız takılmak bence.
Galiba hepimiz yeni bi insanla tanışmaya değil de sonrasında bize yoldan geçen bi insandan daha yabancı olacak bi insana hayatımız hakkındaki en gereksiz detaya kadar bahsetmeye üşeniyoruz.
artık çaba sarf etmiyorum kimseyle tanışmak için. çok kendileri tanışmak isterlerse tanışşınlar. zaten insanların %80ide tanıştığına pişman ediyor. nerde saygı,nezaket, insanlarin çoğu artik işine yararsananız tanışmak istiyor sizinle.
Her şey birden bire olsun isterseniz üşenmek normal. Zamana yayın. Yavaş yavaş tanıyın birbirinizi. Eski hatalarınız tekrarlamayın. Zaman verin, kendinize baskı yapmayın. Belli bir süre sonra tanışmış olursunuz zaten.
Zor tabiki yeni birini tanımak, hele belli bir yaştan sonra. Ama imkansız değil.
