Sebebini anlayamadığım durumdur.
Yeni bir ilişki illa kısıtlamalar getirmek zorunda mıdır? Aslında yeni bir sevgili olarak bakılmamalı duruma. Hayatına yeni birini katıp onunla tanışmak da güzel birşeydir. Paylaşımlarda bulunursun, kısıtlama yoktur, bazen o gülümserken gözlerinin yanındaki kırışıklığa hapsolmak istersin.
Gerçekten "yaralarımı sarmadan seninle görüşemem" demek yanlış değil midir? Yaraları sarmak zorunda mıyız? Belki de sadece yaraları olan birinin koltuk değneği olmak istiyoruzdur. Onun yerlerde sürünüp yok oluşunu izlemektense ayağa kalmasına yardımcı olmak değil midir gerçek sevgi?
Birini tanımak çok meşakkatli bir iş çünkü. Neye güler, neleri sever, kızdığında ne tarz tepki verir... insanin gözünde büyür her şey. ılişkilerin başındaki o "mükemmelim", "dört dörtlük insanım" profiline de tahammülü yoktur belki...
Daha önceki ilişkilerinde yıpranan, bazı ilişkilerin olmasındansa olmamasının daha iyi olduğunu düşünen insan isteği. Haklı bir istektir. Neden toplumda sevgili olmak özendiriliyor diye sevgili yapsın ve gereksizce yıpransın.
Eskisinin etkisini üstünden atamadıkça en iyisidir. Her yerde her an bir şey hatırlıyorsan zaten karşında ki kisiye ihanet değil midir? He geçici çözüm olmak isterseniz o ayrı. Çünkü olmaz. Akıl bir yerdeyken baska yerde durulmaz. En fazla bir süre sonra belki bir boşluk oluşur orada belki yer bulursunuz.
yaşamak isteyen birine silahı verip zorla kafasına sıktırmakdansa kararına saygı duyulup kendi kararına göre ölümü seçmesi gerektiğini açıkca belli etmek.