yeni bir hayat,
yeni bir şehir,
yeni bir ev,
yeni yeni insanlar,
dostluklar,
yeni kitaplar,
yeni sokaklar,
dükkanlar,
bembeyaz sayfalar,
ve yıne eski sen!
kaybedilmiş bir masumiyet,
çiğnenmiş onurun,
dağlanmış gözlerin,
delik deşik sırtın,
ve yorgun düşüncelerin..
ve bu bir hayat;
kazanılmaya mahkum...
ne demeliydim diye düşündüm gecelerce,
saplanmıştım birşeylere vede konuşmadan susuyordum sadece...
derin bir uykudaydım sanki,
uyanmak istemedim senelerce.
kendime bakıyordum aynalarda,
sormadan izliyordum bu benmiyim diye?
yorgundum,kırgındım,koca bir enkazdım.
eskileri hatırlardım oysaki...
mazileri yakmazdım kolyca,
saklardım kalbimdeki o gizli kutuya.
kendime döndüm artık...
yok eskiler,yok anılar,yok yüzün hatırımda.
gizli kutuyu açtım geçen gece içinde ne var ne yok bakmak istedim sadece.
neler yaşamış küçülmüşte büyümüş bu saf kız,
neler aşmışım ben,nasıl gülüp geçmişim acımasız hayatın cilvelerine.
dimdik ayakta durmuşum herşeye rağmen yüzümdeki gülümsememle,
tabi ağlamışım zamanı geldiğinde de.
herşey dökülmüştü o gece,
tüm saflığıyla yaşanmış ne varsa ellerimdeydi işte.
bakındım durdum bir yerlerinde sende varsındır belki diye,
yoktun.
tekrardan baktım...yoktun işte...
derin bir uykudaydım o geceye kadar sanki,
gözlerim açıldı aniden.
bakındım etrafıma,nereydim ben?
aynalara baktım saatlerce,
anladım bu bendim işte.
derin uykudan uyandığımda gördüm ki en son kaldığım o en çok sevdiğim yerdeyim,
evimdeyim...annemleyim...çocukluğumdayım...
yaşanmamış anılar üzerine konuşmak yoktu artık.
saplanıp kalmadım birşeylere,anlattım durdum günlerce...
uyandım,başardım,ağladım zaferime.
şimdi uzun bir yol var önümde,
tek ihtiyacım olan ümitler.
hepsinden bol bol koydum çantama,
şimdi yıkamazlar beni,tekrardan yaşıyor bu saf kız...
--spoiler--
istersen hiç başlamasın;
bu hikaye eksik kalsın..
onca yaraların ardından,
yeni bir aşk yaratamazsın...
yeni bir aşk yaratamazsın..."
o kadar çok kırıldım ki... sana belki, belki kendime.. ve o kadar büyüttüm ki seni içimde; eğer olmazsak biz; birbirimize sarılamazsak, hayatı paylaşamazsak ve üzülürsek, her şey daha kötü olacak... olmayız biz.. olamayız. belki de hiç olmamışız...
örselenmis bir cocukluk..
işte benim bütün hikayem....
kaç sevda geçse de yüreğimden;
bu yıkıntıları onaramazsın...
beslenme çantasindakileri sokak kopeklerine verip aç kalan bir çocuk var yüreğimde.. maskelerim ben değil; ben maskelerim değilim.. anlatsam, anlar mısın; yüzünü güldürebilir misin o çocuğun bilmem.. bilemem... bilemeyiz, belki de hiç...
istersen hiç başlamasın;
gec kalmisiz birbirimize...
yanlış kapılarla geçmiş bunca yıl;
dönemeyiz artık ilk gençliğimize;
istersen hiç başlamasın;
istersen hiç başlamasın....
soz verelim kendimize......
yüzümdeki çizgilerle eş yüreğimdekiler.... ellerim gitti; yüzüm gitti.. maskeler ardında yaşarken; bomboşken herşey, bulduğum bir deger... sen... bu sevgiyi tüketmekten korkuyorum, seni kaybetmekten.. şimdi zaten yoksun, ama içimdesin.. ama hayatıma girer ve sonra gidersen... işte o zaman... bu riske girecek kadar cesur değilim ben artık.. dertsiz tasasız koşup, hayatı yakalayabildiğim yerinden yakalayıp kuyruğunda asılı gidemem.. düşerim. ne olur; sen de... bunu yapmayalım kendimize, birbirimize.. olmamışız farzedelim.. olmamişiz..
--spoiler--
