yeni bir şehir, yeni bir isim, yepyeni bir sayfa. geçmişi unutmak keşke bu kadar kolay olsaydı. geçmişi unutmak istiyorsanız zamanın yardımına çok ihtiyacınız olucak. ama zaman hiçbir şekilde yardım etmeyecektir. küçük bir rüzgar esintisiyle defterinde ki sayfa değişebilir. bu yüzden ilk önce geçmişinizi kabullenmeye çalışın. ondan kaçmayı değil. hatta ona bakarak yarınlarınızı güzelleştirmeye çalışın.
iki ismim olması hasebiyle şahsen ben yaptım, pek olmadı ama oldu da gibi. çok arkadaşı olan biri sayılmam, üç beş tanedir ama sağlamdır da diyemem. iyisiyle kötüsüyle toplamı üç beş tanedir zaten. şehir değiştirdikten sonra ailem hariç geçmişimdeki herkesi sildim, hiç pişman değilim. sonra geldiğim şehirde okuldu, işti derken çevreme gene lüzumsuz olduğunu pek geç fark ettiğim insanları topladım arkadaş diye. şimdi onları hayatımdan çıkarma aşamasındayım, büyüdükçe tahammülsüzleşmeye başladım sanırım. ya da yalnız olmayı seviyorum.
ancak farklı isimlerle hitap edilmesi hayatında ne kadar değişim yaratabilir? kim olduğunu, neler yaşadığını, neler hissettiğini biliyorsun. ismin ya da mekanın ne önemi var? hiç. hayatımdan çıkardıklarımın yanında bi de hafızama kazınmış, silip atmamın mümkün olmadığı şeyler var: şahıs, olay, mekan. taşıdığın nüfus cüzdanın bile geçmişinle arandaki bir bağ, kurtulamıyorsun. hadi ondan kurtuldun diyelim, bilincinden kurtulamıyorsun.
geçmişini silmeden sıfırdan bi hayata başlamak çok zor. geçmişi silmek? pek mümkün değil.
