tamamen bir tedirginlik halidir. ilk giyildiği andan itibaren sürekli çamur mu oldu, taşa mı çarptı vb. kaygılarla yürüyememe gibi sonuçlara yol açabilir. bir de "alınan yeni ayakkabıya basmak" gibi nesilden nesile aktarılan bir gelenek vardır ki bütün kaygıların gerçekleştiği yıkım anıdır.
yeni heves alınan ayakkabıyı cici cici giymek...evden kapı dışına atılan ilk adım... yeni heves ya, zaman zaman gözün ayakkabıya takılara yürümek... toslanan sokak lambası...*
"oo ayakkabı yenımı basalım bır kere gelenektendir" ne gelenegı, boyle bır gelenekmı var kardesım. gotunuzden bir gelenek zırvası uydurmussunuz amac ayakkabının azına zıcmak. ya ben sana gelıp desemkı "oo karı yenımı, basalım bız bı gelenektendır" hosuna gıdermı he got!
(bkz: ıcındekılerı kusan yazar)
sözkonusu yeni ayakkabıyı tenhalarda biraz eskitmeden eş, dostun yanına gitmek pek tavsiye edilmez.
güzel milletimizin siftah kavramı sağolsun, o ışıl ışıl duran ayakkabılar ve altındaki ayaklar kaldırım muamelesi görürler.
