yeni aldiginiz ayakkabinizla evden disari attiginiz ilk adimdir.
buyuk ihtimalle kiyafetinizi giydikten sonra buyuk bir hevesle ayakkabiyi da hemen giyivermissinizdir evin icinde, kiyafete uydu mu uymadi mi diye.. evden disari ayakkabiyla cikma hissinin verdigi mutlulukla butun bir gun mutlu gecebilir, tabi o ayakkabi gunu size zehir etmezse..
sözkonusu yeni ayakkabıyı tenhalarda biraz eskitmeden eş, dostun yanına gitmek pek tavsiye edilmez.
güzel milletimizin siftah kavramı sağolsun, o ışıl ışıl duran ayakkabılar ve altındaki ayaklar kaldırım muamelesi görürler.
"oo ayakkabı yenımı basalım bır kere gelenektendir" ne gelenegı, boyle bır gelenekmı var kardesım. gotunuzden bir gelenek zırvası uydurmussunuz amac ayakkabının azına zıcmak. ya ben sana gelıp desemkı "oo karı yenımı, basalım bız bı gelenektendır" hosuna gıdermı he got!
(bkz: ıcındekılerı kusan yazar)
yeni heves alınan ayakkabıyı cici cici giymek...evden kapı dışına atılan ilk adım... yeni heves ya, zaman zaman gözün ayakkabıya takılara yürümek... toslanan sokak lambası...*
tamamen bir tedirginlik halidir. ilk giyildiği andan itibaren sürekli çamur mu oldu, taşa mı çarptı vb. kaygılarla yürüyememe gibi sonuçlara yol açabilir. bir de "alınan yeni ayakkabıya basmak" gibi nesilden nesile aktarılan bir gelenek vardır ki bütün kaygıların gerçekleştiği yıkım anıdır.
