çocukken rastlanılan bir durumdur.
anne yeni alınan ayakkabının hemen sokağa giyilmesine izin vermez, o ayakkabı büyük bir hevesle 1 hafta kadar evde giyilir, artık olduğuna * inanıldığı vakit çocuğa izin verilir.
çocuğun çektiği ızdırap yanına kar kalır. (kimin,annenin belki * )
bunun kıyafet versiyonları da vardır tabi.*
yeni oldugunu kendi kafasinda bitirmek icin yapilan eylemdir. simdi yeni ayakkabi alsan ve ilk gunden onu giymeye baslasan, tanidik arkadaslariniza "bakin yeni ayakkabi aldim dersiniz". akabinde bu arkadaslariniz az once kopek bokuna basmis olsalar bile sizin ayakkabinizin en allavi yerine, ayaginizi pestil yapacakmiscasina basarlar. yani butun olay sizde bitiyor, siz o ayakkabinin eski oldugunu kendinize inandirirsaniz kimse gelip ayakkabiniza basmaz, cunku yeni ayakkabi oldugunu bilmezler. (bkz: butun olay psikoloji de bitiyor)
ulan ne günlerdi yeni ayakkabı aldığım gün tenefüslerde hiç top oynayamazdım eskiyecek diye sonra arkadaşlar üstüne basıp siftah demesinler diye daha önceden almış gibi davranırdım. ayakkabım kirlendi mi istemsiz olarak ayakkabımı pantolonun paçasına silerdim. 1 hafta geçtikten sonra hayat benim için normale dönerdi.
benimdi artik hayalini kurduğum ayakkabılarım 6 ay sürmüştü lanet olası , harçlıklarımı biriktirmek.
çubuk alinin whatsapp den haber vermesiyle, mahalleden kızlarında oldugu tipik bir park buluşmamızda yeni ayakkabılarımı hepsi görmeliydi.
her zamanki bankta otururken ben konuşmuyorum ayakkabılarım konuşuyordu sanki ; ne olduysa şakalaştığımız o anda oldu...
kocaman bir köpek bokuna basmıştım! allah kahretsin, bütün çubuk arkadaslarım gülmekten yerlere yıkılıyordu.
artık çubuk çizgili pijama mahallesinin alay konusuydum...
kaçarcasına uzaklaştım parktan. igrenç köpek boku ayakkabımdaydı kendimden utandım, iğrendim parktan evin balkonuna kadar
bok izini takip etmek mümkündü....
evdede alay konusu olmuştum zaten, artık balkonda bana hergün o igrenç olayi hatırlatıyordu. hem karizmadan hem ayakkabılarımdan olmustum artik. köpekleri ve parkta köpek gezdirenleri gizli düsman olarak görüyorum. hey çubuk lee nasılsın diyen köpek sahiplerine içimden küfürlerin el değmemişlerini saydırıyorum. balkondaki boklu ayakkabimi ise, bir gün temizlemek zorunda kalacağımı bildiğim için aylardir kuruyup kendi kendine düşmesini bekliyorum. her balkona baktığımda içim burkuluyor vede midem bulaniyor...
