sanırım herkesin hayatında en az bir tane bulunan insan çeşidi.
lise yıllarımda discman almıştım. seksen kuşağı için lise yılında elektronik eşya almak büyük olay olduğu için haftalarca hatta aylarca yapılan araştırmalar şarttı. kasedin çevrim hızına kadar her şeyi karşılaştırmak elzemdi. böyle bir karşılaştırmanın akabinde akai marka şekilli ve güzel discmanime kavuşmuş, ortamlarda hava atar pozisyona gelmiştim.
gel gör ki aynı servisi kullandığımız bir lavuk her sabah "hacı senin discmani x yerde y liraya gördüm" eyyamcılığına girişmişti. başlarda "hadi ya", "bak sen", "tüh" gibi ifadelerde cidden efkarlandığım bu cümleler bir noktadan sonra bunaltmaya başlamıştı. bir fiyat daha söylerse kulaklık kablosu ile boğma tehdidimden sonra da bir daha gelmedi zaten sığır. ama bana o iki ayı zehir etti. sabahları servise binmek istemedim.
lise bitti, biz okullara dağıldık ama o pezevenk discman almadı.
benimki de üniversitede öğrenci evinde vcd player olarak görevini tamamladıktan sonra bilmediğim bir yerlerde kırılarak hayatıma veda etti.
