çelişkilerin en şahanesi, "acaba"ların en büyüğü, "ya yanılırsam"ların en tatlısı be aga.
krampon dediğin nedir di mi güzel kardeşim? "biz zamanında lastip pabuçla okula giderdik yarrraaam" tandansı yakalamak istemiyorum ama krampon dediğin şey bi ara öneml bir şeydi, kolay ulaşılamazdı.
yaz okuluna yazılıp çim sahada, taoprak sahada geleceğin futbolcusu olma hayaliyle yanıp tutuşurken, hayat, henüz yeni öğrenilen ingilizceden, akşam ezanında eve dönme mecburiyetinden ve havuz problemlerinin hakikaten çok zor olduğu dönemlerden ibaretken kazara bir kramponun olduğunda dünyalar senin olurdu.
bir de o kramponla mahallede boy göstermek... ne zaman asfaltta, betonda, toprak ve çim harici nerede olursa olsun giyme durumu var ya işte tam bir sınav. onları çocukların önünde giyip çalım atmak ama "kramponun tabanındaki dişleri"nin eriyip gidivermesi ihtimali. giysen bir türlü giymesen bir türlü..
bilmiyorum belki de sadece bende oldu. belki de sadece ben annemin güç bela aldığı topu 3 günde patlattığım için bu kadar üzüldüm. belki de başımıza ne geliyorsa ota boka bu kadar anlam yüklememizdendir. büyümek çirkin mi bir şey mi lan sanki?
