doksanlı yılların sonunda radyoda dinledikten sonra merhum ilhan irem'e hayranlık duymama ve şarkılarına, kişiliğine merak salmama sebep olan şarkısının ismi. her hayranlık, ilgi ve merak, bir şarkı ile başlıyor.
Yeşil gözlü sevgilinin, sizi öperken dudaklarınızı kanatırcasına ısırması gibi acıtır. Tam bir teslimiyet hali, tam bir bitiş, kalabalığın anlamsızlaştığı, tek bir bedene, tek bir nefese bağlanma, o nefesle ölme hali. Bir şarkı böylesine hasta bir aşkla yazılmamalı. içine düşerseniz, yeşil gözlü sevgiliniz son noktanız olabilir.
yine geldi, yine yıktı-geçti şarkısı bu.
ah be ilhan irem diyorum kendi kendime.
ne yapmışsın sen böyle diyorum. meneviş diyorum, başka da bir şey diyemiyorum.
''yemyeşil bir deniz senin gözlerin ey sevgili ne bir sandal ne bir ada ne bir sahil var boğuluyorum ey sevgili gözlerinde menevişler ey sevgili bakışların köpük köpük sonsuzluğu anlatır ey sevgili bu bakışlar bir gün beni öldürecek ey sevgili bu bakışlar ne zaman beni güldürecek ey sevgili güldürecek misin ey sevgili ''
ulanmış ''ey'' ünlemiyle iyice içine girilesi kozmik ilhan abi şarkısı.
bu bakışlar bir gün beni öldürecek sevgilim, bu bakislar ne zaman beni güldürecek sevgilim, güldürecek sevgilim, güldürecek misin sevgilim... ile duygulandıran şarkı.
arabesk tınılar içerse de, ilhan irem'in tatlı yorumuyla, insanı huzurlandıran, enfes parça.. hele hele sözleri de çok güzeldir; ''kim yazdı acaba bu sözleri, nedir bu sevginin kaynağı'' diye düşüncelere sevk eder. yine de, aşıksanız dinlemeniz tavsiye edilmez; koyma ihtimali de, pek bir iricenedir.
