önemli not: işbu entry yemeği masadan yiyenlere istinaden yazılmamış, yemeği masadan yiyip yerde yiyenleri hor görenlere, görgüsüz diyenlere istinaden yazılmıştır.
yer sofrasının yeri ayrıdır. onu ne zaman, ne masa fiyatı ne de görgü ile kıyaslayamazsınız. onun yeri apayrıdır.
Çok iyi hatırlarım:
yıllık izinde türkiye'ye geldiğimiz 1990'lı yıllarda anneannemlerle birlikte yer sofrasında yemek yerdik. rahatsız sandalyeler yerine altımıza minder alırdık. masada otururken elin kolun yemeğin içine girerken yer sofrasında sofranın diğer ucundaki tuzluğu rahatça alabiliyorduk. yemek yerken dökülen kırıntılar kucağımıza değil, sofra örtüsünün üzerine döküldüğü için kırıntı toplama gibi bir sorun da olmuyordu. masada yemek yerine yer sofrasında yemek daha samimi geliyordu. hele ki sofra küçük ise herkesin ayrı tabağı olmazdı, aynı kaptan yerdik yemeği. onun tadı da ayrı oluyordu yahu.
kısacası yer sofrasında yemek yemek anlatılmaz, yaşanır. bunu yaşamamış olanların vay haline.
yer sofrasında yemek yemeyi görgüsüzlük sanan ama bir arada yemek yerken kaşığın bi tarafı ile aldığı yemeği kaşığın diğer tarafından yiyecek kadar nezaket sahibi olabildiklerini bilmeyen entel sıçması. birde tabi şöyle bir şey var yerde yemek yerken mideye uygulanan baskı ve yavaş yemek yemekten dolayı tokluk hissinin daha erken oluşması.
bir paranoid android sıçmığıdır. efenim ne de güzel tespit sıçıyorsunuz... medeniyetimiz, görgü, adap kavramımızın yer sofrasıyla ilintili olduğunu bizlere ne de güzel hatırlattınız evet saygılar...
