klasik ebeveyn oyalamalarından biridir. çocuk bünyede travmalara neden olabilecek kadar ciddi bir mevzuyu birkaç ufak şey uğruna harcayabilmektedirler.
küçükken ekmeklerin arkamdan mızmızlanıp beni anneme şikayet ettiklerini düşünüp, nefretimi kazanmalarına sebep olan meseledir. bir dönem ciddi ciddi hiç ekmek yemediğim olmuştu işte o zaman annemin ve ekmeklerin aklı başına geldi.
(bkz: yetti ulan ikiyüzlülüğünüz)
küçüklükten beri anlam veremediğim tipik anne sözleri. ama sonra düşündüğümde buldum ki heralde yemeğin insanın arkasından ağlaması, çok doyup yemeği bıraktıktan sonra ve deli gibi acıkınca düşünüp " of şimdi önümde olsa da yesem" cümlesi söylenince oluyor.
flört ettiğin kızı elleyip öpmediğin zaman arkandan söylenen laftır. hatta bu durumun daha ileriki aşaması için "yemeyenin malını yerler," sözü vardır.
