şahsımın başına, istanbul caddebostan sahil yolundaki bir yemek yenen yerde gelmiş bir olaydır ve zannımca alanında tektir. efendim *, o zamanki sevdicekle (sonradan sevmedicek oldu o ayrı, karıştırmayın) caddebostan sahil yolunda yürüyüş ve akabinde yemek amaçlı dolanırken, gözümüze ilişen açıkhava bünyesinde konuşlanan bir yere oturduk. şinitzel istedim, az sonra geldi. şinitzeli, salatası, pilavı ve beyaz lahanasıyla mükellef bir görüntüde idi. kullanıcı adımdan da anlaşılacağı üzere, her zaman kıtlıktan çıkmış bir edada olduğumdan dolayı iştahla yemeye başladım. bir müddet sonra beyaz lahanadan da bir parça almak istememle onun aslında lahana değil yiyecek bile olmadığını, kullanılmış bir ıslak mendil olduğunu anlamam bir oldu. şaşkınlık ve gülme arasında gidip gelmelerimize, garsonun bu olayı çok normal birşeymiş gibi karşılaması eşlik etti. kızamadık bile. garsonun, "hemmen değiştiriyorum abim" sözünden sonra bekledik ve az sonra, yeniden pişmiş ve muhteviyatında bu sefer salata bulundurmayan bir şinitzel geldi. az önceki olayı anında unutan ben, yine kıtlıktan çıkmış olmalıydım. çatal bıçak seslerime, martıların acı çığlıkları çoktan karışmıştı bile.
edit: yok yok kızdım tabii ki, gözlerimden ateş bile çıktı. tabağı suratına fırlatıyordum az daha. ne yazık ki yakınlarda başka bir yer de yoktu.
