yemek esnasında konuşmadan veya su içmeden hemen önce dudakları peçeteyle hafifçe silmektir. biraz özenti gibi de görünse asil bir davranıştır. böylece dudaktaki olası yemek parçalarının dışarıya kaçması engellenir. yahut su bardağına bulaşması.
Bence de doğru olan davranıştır. Aslında yemekte konuşmamak en iyisi gerçi. Sonuçta Maslow' un ihtiyaçlar hiyerarşisine göre en temel ihtiyaçlardandır. Hatta en temel ihtiyaçtır. Hem sofrada konuşmamak zaten adab-ı muaşerettendir.
(bkz: gevur icadi) gereksiz yere yapildiginda kibarlik budalaligindan baska birsey degildir. abi zaten kucucuk bir lokma atiyorsun agzina nereni pislettin de siliyorsun? ha ayvalik tostu yediysen ona lafim yok.
gerekli bi davranıştır. karşındaki kişiye yemek parçası fırladıktan sonra artık çok geçtir, ne yapsan geri döndüremezsin. en iyisi baştan önlem almaktır.
merdivenlerden hızla inerek bir tek kuş sütü eksik olan kahvaltı sofrasına gelerek portakal suyunundan tek yudumdum alınır çok acelem var diyerek evden çıkılır. bunun kadar karizmatik olan bir eylemdir.
(bkz: yapamadık)
