Yemek yerken gözleri tam olarak ekrana vermek sıkıntılı olduğundan görmesemde birşey kaybetmeyeceğim bir şey olmalı. Mesela bir film veya dizi izlerken aksiyon yoksa bile sadece diyaloglar değil oyuncuların her bir mimiğini görmezsem rahat edemiyorum nefesim falan daralıyor. Bu durumda seviyeli bir tarih sohbeti ilber ve celal beylerden dinlenebilir. Gözüm elimdeki ekmekte olsa da olur. Ayrıca televizyonda salak saçma bir dizi açıp şeker patlatan ve kanalı değiştirmeme ben izliyorum diye izin vermeyen anneme de bu yüzden sinir oluyorum. Sana o telefonu öğreteni sikiyim.
okuldan çıkmışsın, eve gelmişsin. anne baba çalışıyor. karnın çok aç. daha çıkarmamışsın okul kıyafetlerini üzerinden. dolapta varsa ısıtıyorsun, yoksa kırıyorsun yumurtayı. geçiyorsun televizyonun karşısına. laff-a-lympics, richie rich, looney tunes izliyorsun peşpeşe. olmadı daha keyifli anlarım.
Westworld olmayacağı kesin olan şeydir. Yani çok iğrenç sahneler olabiliyor ki yemek yemek hayattaki en zevkli anlardan biridir. Böyle bir anda adamın karnının deşildiği bir sahnede nasıl yemek yiyeyim ben.
