toplumun hangi tabakasından olursa olsun bir insanın asla yapmaması gereken davranıştır. yemek yerken çıkardıkları seslere ifrit oluyorum. Katlanamıyorum o çıkarılan seslere.. Karşımdakini boğazlamamak için zor tutuyorum kendimi.
en sevmediğim ve en dikkat ettiğim durumdur. her insan yapabilir önemli olan dikkat etmek. yapmayın hacı şapırdatmayın tek iseniz anasını ağlatın ama biri var ise yanınızda az edepli davranın.
Çoğu kez Yerli dizi klişelerinden olan ortadaki yemek masasının uç noktasına uzanarak tüm malzemeyi zerzevatı, alet edevatı kırıp dökme yere saçma hıncına ulaştıran nitelikte bir gıcıklık. Böyle biriyle aynı sofraya denk geldiysem, sofrayı nazik biçimde terk etmek tek kurtuluşum. Çoğu buluşmaları kısa kesişimin ve bi' daha arayıp sormayışımın tek nedeni.
insanı sinir eden bir eylemdir. Karşınızdaki insan bunu yapıyorsa oradan hemen uzaklaşmak istersiniz. insanların arasında yapılmaması gereken Bir eylemdir.
bunun bir de kıtlıktan çıkmış gibi bir tavırla ağzını aça ayıra yemek yiyen versiyonu vardır. sanki önünden alan var barzonun. hadi annen, baban öğretmedi, topluma karıştığında sen kendine neden bir ayar çekmedin be insan evladı?!
Hiç tahammülüm yok bu yüzden hep yemeği yalnız yerim. Ailem evdeyse veya arkadaşlarımla görüşeceksem onlardan önce yerim. Ve ben yemek yerken ayak/bacak oynatılmamalı, lokmalar küçük ve yavaş yenmeli. Evet çok takıntılıyım. Efendice usulüne uygun çatalınız ve bıçağınızla düzgünce yiyin şu yemeği çıldırtacaksınız.
Babamın sürekli ve sanki kasten yaparak beni deli ettiği haraket. Bi de elma yerken var ya.. O dakikalar saatler gibi geçer.
Sonuç olarak psikolojik şiddettir ve bizim hoşlanmadığımız gibi biz yaparken başkaları da hoşlanmayabilir, bu yüzden dikkat etmek gerek.
