üşengeçlikte üst sınır çizgisi belki de. olur mu böyle şey demeyin. oluyor. yemek yemek yoruyor çünkü insanı.** üşenen bünyede aç kalmayı tercih ediyor. ta ki anne, abla vb. yardım sever şahsiyetler eve gelipde bir şeyler hazırlayana kadar.
kesinlikle var böyle bir şey. açsınız, karnınız kazınır. hatta mide isyan eder "kağıt, tahta, toprak, metal ne bulursan artık ye birşeyler de beni bu ezziyetten kurtar" diye. "gurruuupp" diye nidalar atar, bir süre sonra insanın canı bile inceden yanar gibi olur. fakat direnirsiniz. neye ve niye bilinmez. neticede kahvaltı saati öğleden sonra * 4 olur, ve bu sefer mide saatler * sonra yüklenmeden dolayı küfretmeye başlar. **
okul zamanlarında gerçekleşen bir durumdur. eve gelirsiniz. sıcak yemek yoktur. dolaba bakarsınız. çıkarıp ısıtmaya üşenirsiniz. sipariş vermeye yönelirsiniz. paranız yoktur. evde öyle annenizi beklersiniz...
