belli yaşantılar sonucu şu kanıya vardım: bu işin cidden kadını erkeği yok. bekarı evlisi de yok. çoğumuz anadolu kültürüyle büyüdük ama artık devir-çağ çok farklı. çağ demişken, ulen bi cağ kebabı olsa da yesek be.
uçak kullanmayı bilmeyen bir kız kadar normal bir kızdır. bilme mecburiyeti yoktur. sırf güzel yemek yapıyor diye kendisiyle evlenecek erkeklere de ihtiyacı yoktur. her kadın ev hanımı olmak zorunda değildir. çooooook geçmişlerde kaldı o düşünce yapısı.
Mühim değildir. öğrenebilecek kızdır. kimse anasının karnından gordon ramsay olarak doğmadı ne de olsa. mesela benimki yeni yeni öğreniyor. evde yemekleri %90 ben yapıyorum. Ancak kendisi yetenekli bir hatun. öğrense her şeyi yapacak kapasitede bir insan.
Bir sene öncesine kadar bendim. Çalışıyordum çünkü, sabah 9 gece 7 çalışanıydım hatta. Şimdiyse evde oturmuş akşama kuru patlıcan dolması yapıyorum. Hayat işte demek isterdim ama değil, beni bu duruma aşk düşürdü.
Ya gerçekten zengin aile kızıdır ya da annesi yapmasına fırsat vermemiştir.Bizimki sağolsun 20 yıldır bana bıraktı.Sayesinde her şeyi yapmayı öğrendim.
bu devirde değil yemek yapamayan kız yemek yapamayan insan olmaması lazım.
birey her şartta her biçimde kendine yetebilecek yetide olabilmeli.
olmaması gereken kızcağız.
tez zamanda yemek yapmayı öğrene.
Bilmeyen değil de, öğrenmeyen kızdır muhtemelen. Mükemmel lezzetli olması şart değil, anne yemeği gibi de olmayabilir ama her kadın/erkek ortalama bir şekilde yemek yapabilir.
