yıllarca ailesi tarafından "oku da başka bişey istemeyiz" denen, ev işlerine yardım edecek yaşa geldiğinde "ödevim var benim" diyerek işten kaytaran, sonra liseyi yatılı okuyan, evde bulunduğu kısıtlı zamanda "anne yemeği" özlemini gideren, üniversite çağında yazları arkadaşlarının yazlığında ya da festivallerde olan hatun kişisidir. "evim olduğunda ne bok yicem len ben??" diye düşünmeye de belki bu başlığa entari girerken başlamıştır. eyvahlar olsundur.
iyi sevişiyorsa bir müddet sorun olmaz. bak bir müddet dedim, sonra ayağın tabanıynan götüne tekmeyi yiyebilir. huzur kalça da değil salça da gizlidir. kıvam çok önemli.
bilmemek değil öğrenmemek ayıptır. tamam herkes yemek yapmayı bilmek zorundada degildir, sevmek zorunda da degıldır , fakat ilginç olan bir kısım hemcınsımın yemek yapmayı bılmemekten ovunerek bahsetmesı ,mezıyet olanın aslında bılemek gıbı bır ımaj cızmeye calısma gırısımınde bulunmalarıdır.
bunun altında ılgınc bır kompleks yattıgını dusundugumden saygıda duyamıyorum. bılmemek ayrı bir sey ,bununla ovunmek ayrı sacmalık zannımca. bu ogrenmeme bılmeme durumunundan ovunerek bahsetmenın altında ''ben klasık bır kadın asla olmam ,calısan ayakları ustunde duran ,esıtlıge ınanan ,yemek camasır bulasık gıbı bayagı durumları asla yasamayan yasamıyacak olan klasık kadınlardan olmayacagım ımajı yaratma cabasıdır.''
kısaca yemek yapmayı bılmemek ayıp degıldır,asıl kompleks bununla ovunmektir.
Yapmayi bilmemesi sorun degil de, ay beaan bilmaamkiiee deyip butun isi baskasina yikmaya alismis ve ogrenmek icin caba gostermiyorsa sacinin basinin yolunmasi gereken kizdir.
