yemek yapamayan ev işinden anlamayan kadın; ailesi ile kalan ve önce okuyan, sonra çalışan kadın.
evlendiğinde, ilk alışveriş yapmaya çıkılınca, bürüksel lahanası alalım diyen eşine, yapmasını biliyormusun? diye soran kadın dır.
erkek her halde canım, demiş bürüksel lahanası alınmış tır. evlendikten, 10 yıl sonra nihayet ev ve yemek işlerini yavaş-yavaş öğrenmeye başlamış tır.
en sevdiğimdir. ayrıca '' kadın dediğin '' ile başlayıp ve o tanıma uymayan ne kadar kadın varsa hepsine selam olsun. *
musluk tamir eden erkekle, pilav pişirirken ütü yapan kadın aynı iticiliktedir gözümde. akşama ne yapsam diye düşünmekten kafayı yemiş, yemek yerken de '' çayın altını ısıtayım bari '', '' meyveyi de hazırlasam mı acaba ? '' gibi minik hesaplar peşinde olanları hiç sevmem, hatta oldukça da küçümserim. mutfakta başarız, ev işlerinde sakar sayılan kadın tatlılığını bir kenara koyarsak, yaratılışında estetik ve güzellik olan bir cinsiyetin, bilmem ne soslu et yemeğindeki maharetiyle ya da kabağı oyarak içini usulca pirinç harcıyla doldurabilmesi, çok mühim bir yetenekten ziyade kendini sınırlıyormuş gibi geliyor bana.
hala yemek yapamayan ve ev işinden anlamayan kadınlar, hatta artırıyorum; yemek yemeyi sevmeyen kadınlar varsa; aferin size, rollerini kendi seçen değerli varlıklar.
tabi yine de bir çikilataya hayır demeyeceğinizi biliyorum, o ayrı. *
