bu nesil kardeşçe yaşamayı, hayatta kan bağın olmayan insanları canından bir parçaymış gibi sevmeyi öğrendi, hayatın zorluklarına karşı güzelliklerini görebildi, hayat dersleri aldı.
yediden yetmiş yediye izlenebilecek hayatın içinden hayat dolu bir diziydi artık piyasa da tutulmayan, üretilmeyen türden bir şey yani.
Bi kere hiç unutmam birisi köyünü özlüyo diye evi köy evi gibi yapmışlardı. Kızlar ellerine kına falan yapmıştı ve yayık ayran falan. Çok severdim ama o bolumu daha çok aklımda kaldı.
çünkü aşkı memnuda ki gibi yengesini dikizlemek yoktu... ya da kavak yellerinde ki gibi herkesin sırayla birbirini elden geçirmesi... o kadar genç kızın ve erkeğin aynı evde saf ve temiz bir şekilde yaşayabildiği günlerdi... çok özledim be o günleri... şimdi zaman değişti insanlar çok kötü...
hala ara ara netten açıp izlerim on numara bir diziydi. şimdikiler gibi aile değerlerini hiçe sayan, kimin kiminle iş pişirdiği, kimin elinin kimin cebinde olduğu belli olmayan, dizi boyunca uçkur peşinde koşan tipler yerine anadolu insanını yansıtan izlenilecek birkaç diziden bir tanesiydi.
