" Ben kendimi dağ sanırdım Hacer
Enginimde Konya ovası, Çukurova, Harran
Eskiden benim de bir yurdum vardı
Yağmura direnen limon çiçeklerine benzer
Ben kendimi sarhoşken tanırdım
ince belli bardaklarda anason kokusu
Kuşların bile kıskandığı piknikler
Karıncaezmez gençliğim yaşlılığı abarttı
Kalp kırıklığı, güz esintisi, kanser
Gün gün damlayan zaman- o da su
Ama şöyle bir gürül gürül akmadı
Ben kendimi ırmak sanırdım Hacer
Eli öpülesi nineler tabutları öpüyor
Toprak delik deşik çocuk ölülerinden
Aya ve yıldızlara bakmaya duyduğum utanç
Kanın buğusunu iyi bilirsin sen
Gözyaşlarının buz kestiği o son noktayı
Hayatın kavşağında bizi hep mi acı bekliyor"
nam-ı diyar ördekci. kendini sözlüğe çok kaptırmış bu yüzden derslerine çalışamayan, finalleri olmasına karşın "dur bi başlık daha açayım yoksa içimde patlar. boşver sınavı falan" diyen kişidir.
