bir gıda mühendisi arkadaşımla yemek yerken tatlısını çatalına batırmış tam ağzına atacağı sırada "congolos neden kanser olmadığını biliyor musun dedi" ? bende şaşkın bir şekilde "hayır bilmiyorum neden kanser değilim dedim", oda "normal şartlarda olmamız lazım, hayatımızı yediklerimizle, içtiklerimizle, bağımlılıklarımızla, duygularımızla kanser olup ölmek için o kadar ideal hale getirdik ki", dedi.
sürekli bir direnç var insanda yaşamak için, bu bir içgüdü. ve fakat sorun şu ki içgüdüleri ve doğası ile bu kadar çatışan başka da bir varlık yok..
"cunku bu benim secimim degildi".
karamsar bir baslangic gibi gorunsede gercek bu.
e madem geldik dunyaya , bir daha mi gelecez dunyaya diyerek, yasayin ve yasatin.
