yine günlerden son yaz yine yaşım çocuk
yine hangi düşün kumarı bu
yırtılan delik deşik
eğilip alıver yüzümü
bu sular acımaz kanatır dizimi
yanılırsa yüreğim sürülür geceden geceler yüreğin vatanı
sevdiceğimin düzenli olarak vurguladığı, düşündüğümde artık mantıklı gelen söylemdir. bir mabel matiz şarkısı olmasıyla birlikte bu "çocuk" luğun ritmsel de bir boyut kazanması, günün en karlısı olmamı sağladı..
yine günlerden son yaz, yine yaşım çocuk diye başlar dizeler.. yazın başındayız gerçi. *
sokakta acaba cama çıktı mı ya da kapının önünde midir diye saatlerce bisiklet tepesinde çocukluk aşklarımızı kovaladık. geçebileceği yolları kestik, gidebileceği parkları öğrendik, hangi dergiyi okuyor ondan önce alıp ona okuyup artislik yaptık.
gene aynı şeyleri yapıyorum, yaşım 29 ama evet, yaşım çocuk.
gene kitap kesiyorum, gittiğin yollara bakıyorum, evin önünden geçemesem de semtinden geçiyorum..
bu örnekler bitmez. çocukluk aşkı yüreğindedir, unutmazsın ya.
